1960 tot heden

Pim werd de roepnaam van Marinus Pieter de Koekkoek, geboren, thuis, op 4 juli 1960, om 15.30 uur, te Delfzijl.

Zoon van Tilly Hattink (1937, Deventer), huisvrouw en Marinus Pleunis de Koekkoek (1933, Amsterdam), officier bij de Koninklijke Landmacht.

De eerste vier jaar van Pim’s leven in Delfzijl diende vader twee jaar in Nieuw-Guinea*.

* Nederlands-Nieuw-Guinea (nu de provincies Papoea (Pulau Irian) en West-Papoea (Papua Barat) van Indonesië) was van 1949 tot 1962 een overzees gebiedsdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Voor die tijd maakte het deel uit van Nederlands-Indië; bij de overdracht van de soevereiniteit aan Indonesië behield Nederland Nieuw- Guinea. (Verdere Geschiedenis).

Omdat vader daarna als jonge officier regelmatig werd overgeplaatst naar verschillende kazernes in Nederland groeide ‘Pimmetje’ op in verschillende dorpen en provinciën. Dat betekende dat Pim zich niet hechtte aan een woonplaats. De zondagsschool (NH-kerk), kleuterschool en het begin van de lagere school bracht Pim door in Gieten, Drenthe. Na 4 jaar in 1968 verhuisde de familie naar ’t Harde op de Veluwe. Vader kon een officiersvilla betrekken gelegen aan de Eperweg op de Woldberg (‘de Knobbel’) pal naast de kazernes van de legerplaats Oldebroek. Het huis en de schier ongelimiteerde bossen en heidevelden waren een ideaal speelterrein voor de jonge Pim.

Kindertijd

Alhoewel in sport geïnteresseerd bemoeilijkte de afgelegen ligging de deelname aan sport en clubs in deze periode. Pim ontsnapte de dood toen hij op de Eperweg werd geschept door een auto maar herstelde goed van zijn hersenschudding en gebroken sleutelbeen. Vanaf jonge leeftijd had Pim zichtbaar interesse in handel en economie. Dat uitte zich in het eindeloos en bij iedere gelegenheid spelen van Monopoly met zijn vrienden.

Pim had een oudere zus en jongere broer. Er waren van jongs af aan goede banden met de families van moeder en vader. Familiebezoeken zorgden voor goede banden met ooms, tantes, neven en nichten. Vader Rien was tweede kind en had een broer en twee zussen. Moeder Tilly ook. Moeder was de oudste van een (twee-eiige) tweeling.

De lagere school in ’t Harde volgde Pim vlijtig en zonder problemen. Tijdens de middelbare schooltijd verhuisde de familie iets verderop naar Vaassen. Pim ’s omgeving was los van gebruikelijke gezinsperikelen veilig en stabiel te noemen. Als gegoed militair was vader strikt en moeders was vrij en liefdevol. Vader had een redelijk inkomen en er werden jaarlijks leuke vakanties ondernomen. Pim doorliep van 1973 tot 1979 het VWO (B) aan de Rijksscholengemeenschap in Epe.

Pim hield van zijn vrijheid. Zodra er gelegenheid was ontsnapte hij uit het schoolpatroon en ging hij ‘er op uit’ en bedacht hij wel iets leukers om te doen. Deze botsing deed hem het tweede leerjaar van de middelbare school doubleren. Uitblinken deed hij zodoende niet, uitgezonderd een tentamen scheikunde practicum waarvoor hij onverwacht een negen scoorde terwijl de bollebozen van zijn klas op een zeven bleven hangen. Dit waren de eerste indicaties van Pim’s specifieke talenten en karakter eigenschappen die later meer aan de oppervlakte zouden komen.

Beroepskeuze

Zuslief van Pim volgde een kostbare studie, hetgeen vader deed besluiten voor Pim’s vervolgopleiding op zoek te gaan naar een combinatie van werken en studeren. Pim was niet genoeg gemotiveerd vaders voorbeeld te volgen en de KMA en Politieacademie vielen daardoor af. Zijn latente interesse in sport en economie maakte dat hij in 1979 naar binnen liep bij accountantskantoor Klynveld Kraayenhof & Co, die hem vervolgens direct rekruteerde als assistent accountant.

Interesses

Als er de kans was deed Pim aan sport. Het was zijn favoriete hobby. Hij was lid van Vaassens voetbalclub en de VMI tafeltennisvereniging in Emst. Daarnaast hield hij van schaatsen en en zeilen en startte hij met hardlopen en fitness als hobby. Hij verkende gebieden als Zen, meditatie en ontdekte zijn filosofische inslag en belangstelling.

Pim’s werk en NIVRA-studie werden in 1983 onderbroken door de vervulling van zijn militaire dienstplicht. Pim werd als kornet der artillerie gelegerd in Seedorf, Duitsland. In die periode leerde Pim zijn vrouw kennen. (Pim werd een periode Reserve Officier en kreeg uiteindelijk eervol ontslag ).

Ondernemersleven

Naast zijn studie en werk bij KKC te Deventer, Apeldoorn en Amsterdam (waar zijn nieuwe vriendin woonachtig was) kreeg Pim een grote belangstelling voor de kapitaalmarkten en de nieuwe optiebeurs. In september 1985 besloot hij ontslag te nemen en zich verder te gaan ontwikkelen als zelfstandig beursanalist. Na enkele maanden kreeg hij een opdracht bij remisier Van Rhoon & Brand als technisch analist. Een vak dat in die tijd nog in de kinderschoenen stond in Nederland.

In 1987 won Pim de eerste beurscompetitie (Amro-Telegraaf) van Nederland. Niet bedacht op een dergelijk succes en publiciteit (Sonja, Telegraaf, de hoofdprijs van 25.000 en bijbehorende festiviteiten) werd hem door commissionairshuis D.W. Brand N.V. een eigen beursagentschap aangeboden. Zijn eerste onderneming was een feit.

Op 9 april 1988 trouwde Pim met Mirjam Odette Klinkenbijl. Het paar verhuisde van Amsterdam naar Almere en koos voor meer ruimte en tuin voor de kinderen, en een hond.

Pim’s pioniersgeest en onderzoekstalent hadden hem snel in de kijker gezet.

Op uitnodiging van Pieter Storms van de Nieuwe Revu werd Pim (‘Professor Pim’) gevraagd een lezersactie te doen: Het Alles of Niets Fonds. Dit fonds werd in een feit, toen duizenden mensen inschreven om met groot risico en kans op een hoog rendement het optiefonds door Professor Pim te laten managen. Ondanks een slecht beursjaar sloot Pim het fonds af met +20%.

In deze periode was er meer succes: Pim en Mirjam kregen twee kinderen: Roy (1989)en Helene (1990).

Het succes van Het Alles of Niets Fonds vroeg om een herhaling, en die kwam ook, echter de uitvoerend broker en fondseigenaar NNEK besloot het beleid van Pim te doorkruisen door zelf transacties te gaan uitvoeren. Het lezersbedrog werd gemeld aan DNB, maar onverrichter zake restte Pim niets anders dan zich te distantiëren van de gang van zaken. Dit was de eerste keer dat Pim werd overvallen door ‘graaicultuur’ zoals die later werd genoemd in de financiële wereld.

Kansen creëren bleek niet zo’n punt bij Pim. Het zou nog een aantal tegenslagen gaan kosten voordat hij zijn ongeloof en naïviteit over de menselijke realiteit kwijt was.Verbouwereerd pakte hij in 1991 de draad weert op als vermogensbeheerder en analist. Hij werkte in die periode als remisier samen met Schretlen & Co en later met de Kas-Associatie.

Vermogensplanning of totaaladvisering was een nieuwe trend begin jaren negentig. Ook hier was Pim één van de eerste pioniers. Hij ging hiervoor een joint venture aan in Rentmeester Vermogensbeheer B.V. Aanvankelijk zeer succesvol, maar zijn nieuwe partner vertrok met de noorderzon en mét het geld van de bedrijfsrekening naar ... een tropisch eiland. Waar gebeurd, maar Pim had het nakijken en kreeg een tweede grote set back te verwerken.

In 1995 werd Pim’s tweede zoon Laurens geboren, prematuur en niet zonder complicaties, met een grote impact op het privéleven van Pim: 12 jaar intensieve zorg thuis door minimaal één van beide ouders.

Het was 1996. Pim ging alleen verder als ondernemer onder de naam M.P. de Koekkoek VermogensPlanning en De Koekkoek Research & Beheer. Door de extreem opgelopen beurskoersen besloot Pim in 1999 zijn klanten te adviseren om effectenposities af te bouwen en nam hij afscheid van een grote groep relaties om onderzoek te doen en zich te gaan specialiseren in duurzame vormen van investeren en ondernemen.

Ook hier was Pim weer één van de eerste pioniers. Onder de naam DKPG (De Koekkoek Partnership Groep) consulteerde en bemiddelde Pim bij bedrijfsplannen van verschillende duurzaam gecommitteerde ondernemers. Pim signaleerde o.a. kansen in franchise, bosbouw, vanilleteelt en wijnbouw, vooral boerenbedrijven. Pim poolde ondernemers met specialisten en investeerders.

Crisisjaren

Het effect van de overspannen kapitaalmarkten bleek veel groter dan Pim had voorzien. De economie dook vanaf 2000 in een diepe recessie die culmineerde in de banken- en schuldencrisis welke begon in 2008. Vele ondernemers waaronder Pim werden in deze periode op de proef gesteld. Door de onvoorziene monetaire omstandigheden kregen de startende projecten en boeren het zwaar. En werden niet succesvol wat onder normale omstandigheden waarschijnlijk was geweest. Er moesten verliezen geïncasseerd worden.

Enkele projecten werden overgenomen door nieuwe investeerders. Dat ging niet altijd zonder slag of stoot. Ondernemingen in zwaar weer worden regelmatig als buitenkansje gezien om over te nemen. Het wijnbouwproject Bergwater Vineyards kreeg te maken met een raider die Pim’s eerste investeerders op een zijspoor wilde zetten. Pim ageerde omdat dit in strijd was met duurzame principes. Met behulp van intimidatie en beïnvloeden van de pers (NRC, 2007), werd het project met Pim de grond in geschreven … prima tactiek, om het project goedkoop in handen te kunnen krijgen. Pim moest het mede ontgelden. Repliek van betrokkenen en het succesvolle verweer van de onheuse aantijgingen konden niet verhelpen dat zijn reputatie hierdoor schade opliep.

De naweeën waren groot. Pim werd getergd door wat hij zelf monetaire stupiditeit en piraterij noemde. Dankzij een stabiel gezinsleven en zijn sport was er draagkracht om door te gaan.

Pim vervolgde zijn onderzoek naar verbeterd management en leiderschap en realiseerde zich de noodzaak tot een evenwichtiger geldsysteem en een verbeterd bestuurssysteem. Hij maakte een ontwerp maar besefte dat een nieuw systeem bevolkt moest worden door een nieuw niveau van leiderschap. In 2009 ontstonden de contouren van LifeMentorShip, een workshop leiderschap in de vorm van een pragmatische filosofie, die in het daarop volgende decennium zou worden uitgewerkt.

Samen met een zakelijk partner besloot Pim tot de financiering en ontwikkeling van een franchiseformule in vermogensbegeleiding. Hij publiceerde over dit nieuwe onderwerp in blogs en artikelen en het boek ‘Over Vermogen’. In 2012 ontwikkelde Pim het bedrijf VermogensPartner.

Onder invloed van de crisisjaren werd in 2016 doorgestart als eenmanszaak DKTS Consultancy.

In het verenigingsleven is Pim 25 jaar actief geweest waarvan 10 jaar tot 2021 als toernooicommissaris, projectmanager, trainer en secretaris bij de Almeerse Tafeltennis Club.

.....

>