verdere verzen

Ballade

Het is in feite al verkeerd gegaan
Toen Willibrord de Friezen kwam bekeren
Hij ging er heel voortvarend tegenaan
Door Wodans eigen eik te decouperen
OK, hij wist het volk te imponeren
Het voorval maakte hem op slag bekend
Maar zelf zou ik zo'n roem niet ambiëren
Geef mij dan maar een boom als monument

Dan dat geval met die Amerikaan:
Hij hakte door onhandig manoeuvreren
Zijn vaders kersenboompje naar de maan
Het was gebeurd, hier hielp geen excuseren
Dit vandalisme moest zijn faam wel deren
Zelfs toen hij het nog bracht tot president
Is men zijn wandaad blijven memoreren
Geef mij dan maar een boom als monument

Tot slot die woudreus —is het een plataan?
De plantenkunde zal ik nooit meer leren—
Die u in 't Leidse Bosje kunt zien staan
Moet hij ooit wijken voor wat hoge heren
Die denken zo te kunnen promoveren
Tot respectabel en gezien regent?
Zo'n aanzien zou ik net zo lief ontberen
Geef mij dan maar een boom als monument

Dus nageslacht, mocht u mij willen eren
Als u voor mij bijeen gekomen bent
Tussen het marmer en de coniferen
Geef mij dan maar een boom als monument

Vooroorlogs eiken

Mijn opa weet nog goed dat ze hem plantten
Hij kreeg een boom! Wat voelde hij zich rijk!
Steeds keek hij ongelovig door de ruiten
Maar voor het huis stond altijd nog die eik

Het ventje werd een man. Hij wist van wanten
En zat al snel zo in het aardse slijk
Dat hij zich terug kon trekken op een buiten
Maar voor het huis stond altijd nog die eik

Het oude huis verviel aan speculanten
Ten prooi aan de vernieuwing van de wijk
De graafmachines leken niet te stuiten
Maar voor het huis stond altijd nog die eik

Het voorval kwam zowaar in alle kranten:
‘Onbuigzaam dwarse boom blokkeert besluiten’
En voor het huis staat altijd nog die eik

STOA 75 e.a., Waardevolle bomen in Amsterdam, Amsterdam 1993

En bekeerd zijn we ook al

Ik deed de voordeur open en een man
Die mij met brede lach stond op te wachten
Liet trots een koffer vol met koopwaar zien

Mijnheer, zo sprak hij, U heeft zitten smachten
Naar dat waarmee ik hier mijn brood verdien
De aanschaf zal uw leven zeer bekronen

Al klinkt het ongelofelijk misschien,
Ja, zelfs al menen sommige personen
Te weten dat men ook wel zonder kan, ...

Ik viel hem in de rede en sprak brommig:
U treft het niet. Ik ben bijzónder sommig

De Tweede Ronde, zomer 2002

Gemak dient de mens

Te voet ging ik naar Rome
Dat liep niet al te vlug
Ik heb om thuis te komen
Een slaapwagon genomen
En reisde zo te rug

De Tweede Ronde, maar wanneer ook weer?

Culinaire ongerijmdheid

Zeg ober, riep ik, hela, hoi,
Wat ligt hier op mijn schotel?
Daar tussen kroepoek en tjap tjoy?
De ober keek en sprak toen: Oi,
Dat is een klontje botel

De Tweede Ronde, maar wanneer ook weer?

Muzikaal oordeel

Verdi schreef prachtmuziek!
Messa da Requiem
Pauk en trompetten
Zijn niet van de lucht

Hoor hoe het Libera
Allesverpletterend
Leidt tot ontroering
En burengerucht

De Tweede Ronde, zomer 1995

Stil maar, wacht maar

Dat hebben er wel meer gezegd
Die weten nu wel beter
Ja, Nietzsche zelf weet zich weerlegd
En baddert in salpeter

Ooit riep hij, strijdbaar en oprecht:
'k Geloof het voor geen meter!
Dat hebben er wel meer gezegd
Die weten nu wel beter

Je maakt een theoloog toch echt
De grond niet zo veel heter
Dan deze beterweter
Maar waan gerust het pleit beslecht
Hij weet inmiddels beter

De Tweede Ronde, winter 1997

De lof van ’t ABC

Aan alfabeten schrijf ik dit verhaal
Bijzonder boud, maar naar ik hoop geen flop
Choquerend, chiq, het wordt 't allemaal
Daarom dan ook dat ik nog lang niet stop
Een edel plan versnelt mijn harteklop
Fluks fabriceer ik daar iets prachtigs mee
Geacht gehoor: een keervers in de dop
Het heet, dit lied: de lof van 't ABC

In ieder land op aarde kent men taal
Ja, jong en oud heeft woorden in de kop
Kan kletsen, vragen, zeuren, is verbaal,
Laat liedjes horen of vertelt een mop
Maar menig dichter dichtte slechts voor nop
Navranter nog: kwam terecht in de WW,
Ontbrak ons alfabet. Toch blijft mijn job:
Publiek prijkt hier de lof van 't ABC!

Qua quantiteit is 't ronduit ideaal:
Raakt reeds een vers als dit wat in het slop,
Streng sinologisch werd het infernaal:
Tienduizend tekens bijna, wat een strop!
Uw uitweg uit zulk vruchteloos getob
Verschaft vanouds het alfabet. Hoezee,
Weerklinke wijd en zijd, geslagen op
XII xylofoons, de lof van 't ABC!

Yvonne, Yusuf, Berendien en Bob,
Zing, zeg of schrijf de lof van 't ABC!

Het latijn van Japan, Liverse 2003

Diagnose

Al bent u verder wel gezond
Toch lijdt u aan iets raars:
U heeft geen zitvlees. Dit affront
Is medisch nogal schaars
Het heet in vaktaal dribbelkont
Of ook wel wandelaars

De Tweede Ronde, herfst 1996

Des Pudels Elend

Menuhins hond sprak bedelend:
Ik tref het toch vervelend
Mijn baas, hoewel fraai vedelend
de sfeer in huis veredelend,
is niet bepaald bedelend

De Tweede Ronde, herfst 1996

Besluitvaardigheid

De rug van ons nieuwe gemeentebestuur
Geeft blijk van een zwakke gebeentestructuur
Haast eindeloos blijft men beraadslagen
Tot zelfs in de hoogste beraadslagen

De Tweede Ronde, herfst 1996

OK, boomer

Spanning bij Sotheby's
Straks zal er veiling zijn
Huisraad van Joplin,
Een must voor de fans

Duidelijk hangt er die
Zestigerjarensfeer:
Lord won't you buy me
Her Mercedes Benz

De Tweede Ronde, winter 2001

Kerstpreek

Het is weer tijd voor vreedzame gedachten
Men dient kalkoen te eten tot men berst
We hebben het nog niet zo in de gaten
Maar kaarsen zijn de tralies van de Kerst

Wil iemand medemenslijkheid betrachten
Dan valt er, rond de tafel saamgeperst,
Slecht door een haag van staven was te praten
Want kaarsen zijn de tralies van de Kerst

En brandt een kaarsje op, men duldt geen wachten
Het moet terstond en onverwijld ververst
U was net in gesprek? Het mag niet baten
Ja, kaarsen zijn de tralies van de Kerst

We zijn gekooid door commerciële krachten
Die ons de eigen cel nog bouwen laten
Met kaarsen ja, de tralies van de Kerst

naar W. Ploos van Amstel

Light Scheurkalender 2005

Grafschrift van de heer Schirk

Ik was een hark
Een grote vlerk
Een grove schurk
Bepaald geen klerk

Ik kwam in 't park
En meed de kerk
Zo'n vent in jurk
Vond ik geen werk

Nee, dan mijn ark
Van beuk en berk
Haar zuilen kurk
En 't open zwerk

Mijn naam was Mark
Al noemde Tjerk
Mij liever Murk
Dit is mijn zerk

Light Scheurkalender 2005

Falende catering

Einde belegering!
Haring en wittebrood
Honger doet eten,
Men schranst en men brast

Niemand staat stil bij het
Cholesterolniveau
Dagen daarna nog is
Leiden in last

De Tweede Ronde, herfst 1996

Ontmoeting

Ach, weet u wat het is, meneer,
Zegt mij de ontevreden heer
(Hij rookt en drinkt een pint)

De mensen kletsen meer en meer
Ze zeggen dat ik macht begeer
Ik ben geen zondagskind,

Maar dat geroddel kwetst me zeer
Ik heb tenslotte ook mijn eer
U denkt misschien: Hij grapt

Geloof maar rustig: elke keer
Dat men mij noemt, voel ik mij weer
Zeer op mijn staart getrapt

Hij drinkt zijn Duvel. Ik probeer
Hem aan te zien. Een blik vol teer
Verlangen, laaiend vuur

Een pijp, een lucifer. De sfeer,
De dampen die ik inhaleer,
Zijn zwavelig en zuur

De lucht wordt hels, ik transpireer
Terwijl ik radeloos laveer
En naar de uitgang stommel

Verklaart hij bokkig, met een sneer:
Ja, gaat u maar, hoor, en schoffeer
Gerust een arme Drommel!

De Tweede Ronde, winter 1997

Onzekerheidsprincipe

De kennis staat van paradoxen bol
In alle hoeken stuit men op de gaten
Terstond wordt wie systeem zoekt horendol
Geen theorie die vrij is van hiaten
Er zijn er nog die dwaalwegen bestraten,
Die denken dat de waarheid zich wel plooit
In Gödels ogen zal het weinig baten:
Compleet en kloppend is het immers nooit

Heel wat bracht Heisenberg ook aan de rol
Tenslotte, zo vertelt hij technocraten,
Is zekerheid een waanbeeld, voos en hol
Steeds missen we gegevens, waarden, maten
Gestaag verfijnt men meters, apparaten,
Een vage hoop dat men het toch nog rooit,
En mist impuls danwel coördinaten,
Compleet en kloppend is het immers nooit

Ach, elk systeem blijkt vroeg of laat een knol
Citroenen zijn passé. De kandidaten
Ruimt Lyotard wel op, hoe weinig wol
Ook overblijft van 't postmoderne blaten
Slechts dit: dat men zich (klinkt het niet verwaten?)
Toch nooit aan stelsel of systeem vergooit
In elk geval dus niets om na te praten:
Compleet en kloppend is het immers nooit

Hoor aan, o lezer, hoe de resultaten
Ook dichtkunst treffen, pijnlijker dan ooit
Nu ik dit naamdicht onvoltooid moet laten:

Tegen beter weten - dichten over wetenschap, VU Podium 2000

Ter verontschuldiging

Laat me het uitleggen:
Psychisch symptoomgedrag
Bracht me tot nietsdoen en
Lijntrekkerij

Nu wordt het beter. Mijn
Procrastinatiedwang
Is, dat beloof ik u,
Morgen voorbij

De Tweede Ronde, lente 2004

Alphense zedenschets

't Werd donker. Hendrik was op straat
Maar gunde zich respijt
Schold Pa hem niet voor onverlaat?
Hij was dus mooi op tijd

De Tweede Ronde, herfst 1996

Ontwikkelingshulp

Inzake de malaria
Is laksheid alom voelbaar
Men spreekt al van lamaria,
In Brussel. Ik bedoel maar

De Tweede Ronde, herfst 1996

Sprookje

Er was eens, in een heel ver land,
Een lief en wonderschoon prinsesje
Met prachtig gouddraad op haar hesje
Veel prinsen dongen naar haar hand

Hoe velen deelden niet haar nestje,
Hoe ruim was niet haar ledikant!
En ging het soms wat langs de rand,
Wist zij een heel beproefd adresje

Zo bleef zij keurig en op stand
Toch leerde zij nog wel haar lesje
Ik dicht hier namelijk een mesje
Dat in haar hartstreek werd geplant

Mijn lezers mochten eens gaan zeuren
Dat ik maar alles goed zou keuren!

De Tweede Ronde, winter 2004

Anders

Hetzelfde rotweer, wereldwijd vermaard
Dezelfde mooie vrouwen, blond behaard
Eenzelfde muntsoort, taal en stug humeur

Toch mist het wel heel pijnlijk de grandeur
Van fjord en fjell, van zon bij middernacht
Van zingend bos, van sneeuw op elandsvacht

Een zeemeermin die naar de verten staart
Een keizer dromend van een jas vol kleur
Een eendje dat op zwanenveren wacht

De Tweede Ronde, winter 2004

Krijgsraad

De marconist hier is gewend
Zijn rang te adoreren,
Maakt van zijn strepen consequent
Een punt. Dus, mijne heren:
We gaan die opgeblazen vent
Eens even morse leren

De Tweede Ronde, herfst 1996

Dat heb ik weer

Hij had iets van zijn vader
Een groot en nobel man
Bekeek hij hem wat nader
Dan dacht hij: Ja, dat kan!

Hij had iets van zijn moeder
Een hoogst infame vrouw
Bekeek hij haar, het loeder,
Dan had hij iets van: Nou...

Zuiderzeeballadette

Een machtig rijksgebied voorgoed verloren
Vervallen aan de zucht naar land en eer
Een archipel, zo van de kaart gemalen
Ach! Marken, Urk en Schokland zijn niet meer

Gij Leeghwater en Lely, spits uw oren,
Gij Hollands glorie. Prijst men u ook zeer,
Ge hebt uzelf gedragen als vandalen
Want Marken, Urk en Schokland zijn niet meer

Een droevig lot is eilanden beschoren
Wanneer ze vallen onder Diets beheer
Waarom het is, valt niet meer te bepalen
Maar Marken, Urk en Schokland zijn niet meer

Slechts Pampus ligt voor Mokum. Maar we horen
Ook daar alweer de plannen en verhalen
Na Marken, Urk en Schokland. Toch niet weer?

De Tweede Ronde, winter 1996

Vanitas

Een groot asceet, van vasten grijs,
Zat stil te contempleren
Wat hij straks in het Paradijs
Zou mogen consumeren

Maar dat viel tegen: na de Zeis
Zou hem de worm verteren
Geen hemelse, maar aardse spijs
Waartoe hij terug zou keren

En ook de worm sprak, van de wijs:
‘Mijn paradijs zijn heren
Die zwelgden in patat en ijs
U kan ik niet waarderen’

De Tweede Ronde, lente 2001

Skepticisme

Het zal best waar zijn, dat er in de sterren
Van alles over ons geschreven staat:
Karakter, aanleg, wat er gaat gebeuren,

Maar ik haak af wanneer het daarom gaat
Men stoot bij mij op dikke, dichte deuren
Ik vind het onzin, laat ik eerlijk zijn

Men kan dat uiteraard in mij betreuren
Maar 't is gewoon mijn aard, met veel venijn
Die sterrenquatsch de toegang te versperren:

Ik ben en blijf een cynisch twijfelaar,
Mijn horoscoop is daarin zonneklaar

De Tweede Ronde, zomer 2006

Signalement

Een bokkenpruik, een drietand en een staart;
Een adem die naar pek en zwavel stinkt;
Een puntig sikje; hoge, holle lach;

Villeine, louche trekken; blik als inkt;
Een rode cape; onaangepast gedrag
(Veroorzaakt vuur en ander ongerief);

Een onverholen weerzin van de dag,
Waardoor vooral bij duisternis actief;
Bedenk, als u zo iemand ooit ontwaart:

Dat is hem zeker niet. Nu ziet men hem
Met laptop, samsonite en GSM

De Tweede Ronde, winter 1997

Een heerlijk land

Stierenbloed met
Poesta-nootjes
Schaslik-saus en
Paprika

Wat ik weet van
Hongarije
Weet ik enkel
Van AH

De Tweede Ronde, lente 1998

Geboorte

Een tijd van tijdloos dromen, nog-niet-zijn,
Van warmte, wiegen, van je zonder vragen
Waarheen je maar gevoerd wordt laten dragen,
Geborgen in je schommelende schrijn.

Geen woorden nog, geen mensen, mijn of dijn,
Geen werk nog, geen gedachten die je plagen.
Je dommelt wat, in innig welbehagen
Met een nog blanco, dicht omsluierd brein.

Maar hora est! Een onontkoombaar sein
Scheurt dwars door jouw cocon. Het gaat je dagen:
Je moet, al zou je nog zo graag vertragen,
De kou, het leven in. Geboortepijn.

Je stapt dus uit. Het leven wordt weer echt:
Een winderig perron op Duivendrecht.

De Tweede Ronde, zomer 2000

Beschavingspeil

Men schuifele in ganzenpas naar binnen
Men drukke in 't voorbijgaan op een knop
Ook als het licht ervan al is gaan branden

Men zoeke snel de verste hoeken op
Vermijde 't midden, kleve aan de randen
Men houde afstand, kijke niemand aan

Maar stare met opeengeklemde tanden
Naar hoe de cijfers der etages gaan
Of desgewenst naar 't puntje van de tenen

Stapt iemand uit, dan make men ruim baan
Door net de kleinste doorgang te verlenen
Die toont dat men het ‘Sorry’ heeft gehoord

Tot slot: nog meer dan schoppen tegen schenen
Ja, strenger nog dan openlijke moord
Is het verboden, praatjes te beginnen

In weerwil van verruwing en gekift
Zit etiquette toch nog in de lift

De Tweede Ronde, zomer 2000

Heimwee

Mexico, Mexico, land van mijn dromen
Als de gitaren gaan spelen (Olé!)
Reikhals ik hunkerend naar jouw fiesta

Yoghurt en spruitjeslucht zijn daar passé
Schaamteloos rijmt daar fiesta op rumba
Eventjes ben je mijn aards paradijs

Ravenzwart haar onderbreekt mijn siesta,
Valt langs je slapen. Ik raak van de wijs:
Ay zangeres toch, je bent me ontkomen

Eeuwig verloren je passie, je faam
Snikkende spel ik je niet-zijnde naam

De Tweede Ronde, lente 2002