Met een volle bus (50 inschrijvingen) bezoeken we enkelen van de beste vogelkijkgebieden in Zuid-Holland en Zeeland. Achtereenvolgens bezoeken we het Oudeland van Strijen, Battenoord, de Scheelhoek en de Brouwersdam. De vogelkijkdag wordt afgesloten in de Prunjepolder bij Zierikzee.

Watje is een waterratje, hij leeft in gebieden waar het water zuiver is en de natuur niet vervuild is. Vandaag gaan we samen met Watje op stap in het mooie natuurgebied Walenhoek. Ga mee op speurtocht in dit mooie gebied. Herken bomen met je ogen dicht, leer over watervogels en de vogels van het bos.
Kinderen tussen 6 en 12 jaar zijn welkom, samen met hun ouders of grootouders.

Vrijwilligers van Vogelwerkgroep Rupel maken elke eerste zaterdag van de maand een vogelkijkwandeling rond het Noordelijk eiland. De wandelafstand bedraagt 4 km, het tempo is dus laag en men krijgt dan ook ruim de tijd om de vogels te bekijken. Voor beginnende vogelkijkers stellen we verrekijkers ter beschikking.

Tijdens deze excursie vertellen we wat de visie van Natuurpunt is in het kader van de nakende sanering en de kansen voor nieuwe natuur. Via de oude Hoogstraat en de oriëntatietafel dalen we af naar het natuurgebied Kleiputten Terhagen, waar we volop werken aan soortenbescherming en het behoud van het industrieel erfgoed. Vooraleer we terugkeren naar de vertrekplaats kan er nog nagepraat worden in het chalet van de Kleiputten Terhagen.

Jan Kelchtermans, onze gastspreker vanavond reist al meer dan 10 jaar lang naar de meest afgelegen uithoeken van Europa ter observatie van grote carnivoren en herbivoren. We kijken nu al uit naar zijn verhalen over de grote vijf van Europa: wolven, beren, lynxen, veelvraten en wisenten!
Alvast een avond om niet te missen!

Wanneer er dagenlang felle stormwinden over de Lage Landen denderen, dan weten we dat de ravage in onze natuurgebieden groot zal zijn. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn. Bomen en struiken die bij het neervallen kriskras door elkaar vallen kunnen zelfs een zegen zijn voor de natuur. Er ontstaan nieuwe biotopen en ook stervende bomen vormen een bron van nieuw leven.
Wanneer vallende bomen, die tijdens hun val lagere bomen en struiken meesleuren op wandelpaden terechtkomen is er wel een probleem en dat probleem proberen we dan zo snel en goed mogelijk te verhelpen. Dat deden we onder meer op woensdag 12 februari, toen we met 4 vrijwilligers aan de slag waren in het Niels Broek. Het grootste deel van dat werk is klaar. De volgende dagen kijken we uit welke ravage storm Dennis heeft aangericht.

Winteravond in Natuur.huis de Paardenstal

Na het succes van vorig jaar, met toen een bijna volledig vol Natuur.huis kon een herhaling niet uitblijven. Natuurpuntvrijwilligers Fons Van den heuvel en Hilde Depaepe gaan al jarenlang op stap in de meest prachtige natuurgebieden op planeet Aarde. Met daarbij aandacht voor vele prachtige dingen, waar velen onder ons soms achteloos aan voorbijgaan. Dat bleek ook weer op vrijdagavond 14 februari met mooie fotoreportages in de natuur van de Algarve en de Alentejo in het zuiden van Portugal, de Pantanal in Brazilië, en de kusten van Tasmanië, om te eindigen langs de ruige kusten van Schotland.
Voor al dit moois vertoond werd, keken we samen naar de beelden van lepelaars, voornamelijk uit Nederland, waar vrijwilligers van Werkgroep Lepelaar prachtig werk leveren, en ook van lepelaars die het Noordelijk eiland bezoeken, tijdens de voor- en de najaarstrek, en die wie weet, we er ooit als broedvogels mogen begroeten.

Nergens anders in de Lage Landen voel je je meer met onze oernatuur van onze Lage Landen verbonden dan in het Verdronken land van Saeftinghe. Veel verbeelding is er niet nodig om in de vele geulen en greppels het oerlandschap van ons vroegere en huidige rivierlandschap te herkennen. Hoe het rivierwater met eb en vloed telkens weer heen en terugloopt. Hoe meanders zich steeds verder in het landschap boren en de eerste bewoners van onze Lage Landen, daarvan gebruik maakten om er te wonen en er te overleven.
Tijdens deze cursus Rivierkenner 2020 mocht deze intense natuurbeleving, want dat is het, niet ontbreken.
Zaterdagnamiddag 15 februari was het dan zover. Tijdens de voormiddag hadden 42 Rivierkenners in 2 groepen een excursie gemaakt omheen het toekomstige overstromingsgebied Prosperpolder, langs de machtige Scheldedijk, de nieuwe natuur van Doelpolder Noord, het gehuchtje Ouden Doel en de hobbelige kasseien van de Zoetenberm.

Bijna 20 jaar geleden, van 2000 tot 2002, werd het veldwerk uitgevoerd voor de Atlas van de Vlaamse Broedvogels, die in 2004 van de pers rolde. In die periode trokken 470 waarnemers het veld in en alle broedvogels in Vlaanderen werden gebiedsdekkend in kaart gebracht.
Het resultaat mocht er zijn en de Atlas was lang dé referentie bij uitstek. Ondertussen is er echter voor heel wat soorten veel veranderd en een nieuwe Vlaamse atlas dringt zich op. De publicatie van de schitterende Vogelatlas van Nederland in november 2018 maakte die behoefte des te meer duidelijk.
De start voor de opmaak van een nieuwe Vlaamse Vogelatlas had plaats op zaterdag 8 februari met een samenkomst van de RECO’s, of regionale coördinatoren.
Vrijwilligers van Vogelwerkgroep Rupel kwamen op 11 februari samen om afspraken te maken voor de inventarisaties van de Atlashokken in de Rupelstreek. Deze inventarisaties lopen over een periode van 3 jaren (2020-2022).  Het merendeel van het werk zal geleverd worden door enkele ervaren vogelkijkers van Vogelwerkgroep Rupel. Maar elkeen kan helpen, door elke vogelwaarneming, ook van gewone tuinvogels in te geven in de website: www.waarnemingen.be
En als je ervan overtuigd bent dat het om een broedvogel gaat, duid dat ook aan.

Zaterdagavond 15 februari zat er een klein nachtvlindertje, ook wel een micro genoemd, in onze keuken. Hoe het diertje is binnengeraakt weet ik niet, maar ik besloot om een foto te maken en uit te zoeken welke soort het was. Het bleek om een zwerfsnuitmot of Diplopseustis perieresalis te gaan.
De waarneming werd ingegeven op www.waarnemingen.be en wat bleek…
Tot op heden werden er nog maar 25 waarnemingen van deze soort gedaan in België en het blijkt dus een dikke rode lijstsoort te zijn. Het is dan wel geen steppevorkstaartplevier of een goudlijster, maar minstens even belangrijk. De conclusie is dat het belangrijk is om elke waarneming te registreren op: www.waarnemingen.be