Afgelopen weekend 15 en 16 september waren geweldig. De complimenten voor het bestuur hoe ze het allemaal hebben geregeld. De compleetheid van fanfare Concordia is natuurlijk de basis voor het welslagen van dit weekend. Een weekend dat als teambuilding kan worden beschouwd op de voorbereiding van het concours dat op 3 november zal plaats vinden. Een vereniging met 28 leden boven de 18 jaar en 28 leden onder de 18 jaar in een dorp van pak 'm beet 480 inwoners. Dan spreek je over bijna 12% van de totale Netterdense bevolking.

Het begon afgelopen zaterdag eerst met een gezellige kop koffie. Daarna werd er van 10:00 uur tot 12:00 uur in 3 verschillende groepen stevig gerepeteerd. In de pauze waren er al veel positieve reacties. Met een eigen lunchpakket (LuPa) op zak werden er buiten lekkere boterhammetjes (of een snelle Jelle) genuttigd, genietend van de 'olde wieven zommer'.  Na de pauze een stevige repetitie in 2 groepen, met in het vooruitzicht de barbecue welke die avond zou plaats vinden.

De avond was super gezellig en alleen al vermakelijk te zien hoe de jeugd elkaar bezighield met een onnozel potje ezelen. Met als klap op de vuurpijl het spel Wakkerdam, georganiseerd door Rob en Femke Meijer van Café zaal de Ploeg in Netterden. ‘s-avonds een Keerl of Wief (of Weerwolf) 's-morgens ook een Keerl of Wief (of Weerwolf).

In elk geval stonden na de nachtelijke uurtjes alle muzikanten de volgende morgen om 10:00 uur weer paraat, om serieus te repeteren voor het aankomende concours. Toen voor het eerst onze oefenkunsten samensmolten die ochtend, hadden we allen denk ik een lekker good feeling.

Om 12:00 uur zorgde familie Meijer voor een heerlijk geheel gesponsorde lunch. Helemaal geweldig. Iedereen van ons sprak de loftrompet voor de goede zorgen die we tijdens de lunch kregen toebedeeld. Hierna was er in "de Muziek" een uiteenzetting over de mogelijk nieuw aan te schaffen kostuums waarvan het bestuur uitgebreid verslag deed. Een prima gelegenheid om het op dit moment aan de orde te stellen.

Daarna was er om 14:00 uur een mini concert om al vast een beetje te wennen aan het openbare publiek. Kortom een prima weekend dat zijn vruchten wel direct lijkt af te werpen.

Met welgemeende complimenten voor het organiserend bestuur, maar ook aan de tomeloze inzet van onze dirigent Gerjo Seesink.

Eindelijk was het gisteren zo ver. Om kwart voor zeven stonden we allemaal klaar. Door de zenuwen had zich niemand verslapen en zelfs de gewoonlijke laatkomers hadden het toch nog voor 7 uur gered. De koffers werden onder in de bus gezet. De avond ervoor hadden we het slagwerk en andere grote instrumenten in een kleine vrachtwagen gezet. Tuinkussens, dekens en sjorbanden waren niet aan te slepen, maar uiteindelijk zat alles vast wat vast moet zitten. Het vaandel werd aan de binnenkant opgehangen, zo kon die ook eens goed doorluchten en scheelde dat weer een doos Febreze. 

Om 6:58 vertrokken bus en vrachtwagen uit onze vertrouwde Woldenburgseweg. Tweeënhalf uur busreis helemaal naar Hoogezand bij Groningen (en Haren). Naast de leden van de fanfare waren ook supporters uitgenodigd om mee te gaan. Het bleek weer eens dat veel heren van de muziek het toch niet zonder de steun van hun betere helft aandurfden. Het werd snel gezellig in de bus en de reis verliep vlekkeloos. Eenmaal aangekomen konden we gelijk in de oefenruimte onze spullen neerzetten en eventjes rondkijken. We gingen maar eventjes in de zaal kijken om te kijken hoe die klinkt. We hadden geluk, want er was net een jeugdorkest aan het inspelen. Het was in een prachtige theaterzaal met een balkon, een prachtig podium en een hele mooie klank.  Nu hadden we er helemaal zin in. Eventjes inspelen en toen waren we klaar voor het optreden. De spanning steeg en het werd steeds stiller. Onze supporters hadden al plaats genomen. We gingen één voor één het podium op, netjes in volgorde uiteraard. Eventjes naar boven kijken, een nerveuze grijns naar de supporters, een angstige blik naar de jury. De mevrouw met de microfoon ging uitleggen waar onze muziekstukken over gaan. Astro Suite gaat over iets met sterrentekens. Het zal allemaal wel, we hadden lang genoeg gewacht!

De eerste tonen van het inspeelstuk (“Three bagatelles”) waren een beetje eng. Het stuk ging wel goed, maar de zenuwen speelden nog mee. Gelukkig klonk het lekker in deze prachtige zaal, het voelde goed en we begonnen sterk met Astro Suite. Het ging heerlijk. Het tempo was lekker, het samenspel was heerlijk, de dynamiekverschillen kwamen goed naar voren. We hebben het nog nooit zo goed gedaan als op dat moment. Na Astro Suite hield de mevrouw een verhaaltje over het derde stuk, Yellow River.  De jury gaf een seintje en we mochten weer beginnen. We waren heerlijk bezig en al het repeteren is vergeten. Hier hebben we het voor gedaan. Toen was het al klaar. Een half uurtje en we konden de boel weer inpakken. De vrachtwagen werd weer geladen, het vaandel werd weer op de plek gehangen (nog een keer luchten kan geen kwaad?).

We hadden nog een beetje tijd voordat we de uitslag zouden krijgen. We hadden genoeg tijd om nog even naar het optreden van de Fanfare en Drumband Antonius uit Vragender te luisteren. We liepen naar de zaal en de organisatie controleerde netjes of we wel een toegangsstempeltje hadden. En dat hadden we, want we hadden de stempels netjes ingeruild voor het eerder ontvangen toegangskaartje, de organisatie liep echt op rolletjes. Maar toen ging het eventjes mis... Wat bleek? Rob Simmes was een beetje zenuwachtig geweest. En met de recente berichten over bacteriën en virussen kon je maar niet voorzichtig genoeg zijn, dus Rob had zijn handen wel erg goed gewassen. Je weet natuurlijk ook nooit waar ze boven in Groningen allemaal last van hebben. Het resultaat was dat de stempel van Rob er al was afgewassen. Gelukkig vond de organisatie dat Rob wel op zijn mooie blauwe ogen te vertrouwen was, dus met hoge uitzondering, mocht hij ook zonder stempel de zaal in. Eenmaal binnen konden we genieten van een prachtig optreden van Vragender. Niet lang daarna mochten we het juryrapport ophalen en gingen we allemaal terug naar de bus.  

Het was spannend. We hadden een goed gevoel, dus het moest toch wel een eerste prijs zijn? En wat als het een tweede prijs was? We hadden veel voor een goede klank geoefend. Zou je dat terug kunnen zien in de punten? Mark en Henk lieten ons niet lang wachten.

EERSTE PRIJS!

Weer gelukt!

Dit was reden voor feest, dus we reden meteen weg. Op naar huis, op naar het feest en naar de mensen die op ons stonden te wachten. Het nadeel van vroeg op en ver reizen is dat je dan ook ver terug moet en heel erg moe wordt. Het duurde ongeveer een uurtje en driekwart van de bus was aan het slapen. Eenmaal thuis aangekomen was iedereen uitgeslapen en stond de lokale pers met een welkomstcomité ons op te wachten. Groepsfoto voor het Netternieuws, vrachtwagen uitpakken, nog een kleine rede van onze voorzitter en dan… aan het welverdiende eerste biertje in onze eigen repetitieruimte. Lekker. De gesponsorde patat met kroketten en frikadellen waren perfect, want we hadden honger. Nu konden we echt genieten en ja, het werd een hele mooie en gezellige avond met bier en witte wijn, waarin veel werd gezongen, polonaises zijn gehouden en vooral, veel werd gelachen.

Een groot bedankt aan iedereen die zich voor ons heeft ingezet. Het was fantastisch! We zijn trots op onze prestatie.