Gedichten

Driek van Wissen Sonnettette Competitie 2011

 

Mijn inzendingen:;

 

21 mei

 

Geen andere heeft de literaire kliek

zo laten kwijlen en waren sprakeloos.

Veel waardering, enkelen werden boos.

Titel verdiend, al heb ik toch nog wel kritiek;

 

Sterven hoort ook bij een man van jouw stand,

maar waarom niet dichter bij je vaderland?

 

 

Forum

 

Achterkamertjespolitiek is misschien

durven te beamen dat plannen altijd

dienen te voldoen aan de realiteit.

Win-win is zoals ik het graag wil zien;

 

Het museum aan de markt gaan stallen,

forumplan kan dan in het water vallen.

 

 

Wereldlijders

 

Steeds moeilijker wordt het voor een wereldmacht

om geloofwaardig en slim te blijven zijn.

Ook Bush, een twijfelachtig meesterbrein

heeft enkel alleen dood en verderf gebracht.

 

Zelfs Bos luistert niet meer naar Obama,

of staat Barack onder toezicht van China?


Vloekende tranen


Broedplaats van liefde en geluk,

veilig beschermd in je moederschoot.

Bron van nieuw leven, jong en vitaal.

Beschermd door jou.Kanker_9

Onzichtbaar word je aangevallen,

beetje bij beetje groeit het.

Het leven wordt langzaam

uit je gezogen, je bent op.

Dan komt het moment

dat de dood, je ergste vijand,

zich ontpopt als een vriend,

waarnaar je intens verlangt.

Onze vloekende tranen

zullen ooit drogen.

Maar onuitwisbaar zijn de

dierbare herinneringen.



Reis naar het oosten


De geur van aangebrande aardappelen vult haar keuken,

verdrijft de heerlijke aroma’s uit mijn herinneringen.

Opa zit op zijn schommelbankje in de tuin, denkt aan vroeger.

Oma is even weg, als ze weer terug is

hoort hij gelaten haar bestraffende woorden aan.

Oma gaat steeds vaker op reis.

Haar reis gaat altijd naar het oosten, steeds verder gaat ze.

Glimlachend hoor ik haar reisverhalen aan.

Ik kan de geuren van de kolen ruiken, zo enthousiast is ze.

Terwijl het geratel van de boerenkarren bijna ons gesprek overstemt.

‘Neem nog een koekje! Heb je al koffie gehad?’ vraagt ze lief.

Ik kijk naar de tafel en knik onzichtbaar.

Opa is naar de winkel, koekjes kopen.

Opa en oma zitten samen op de schommelbank.

Aan haar glimlach zie ik dat ze weer aan het reizen is.

Haar paspoort, sleutels en leesbril liggen in de la

van het vriesvak.


Nu distels?

 

Alles kan ik verdragen,

mijn hemd van schapenwol,

een blouse van echte zijde.

Ik laat geen traan om schoenen

gemaakt van krokodillen, daar ben ik

werkelijk hard in.

 

Maar een onderbroek

gemaakt van brandnetels,

groen van kleur, nee.

 

 

(eigen versie van Kopland's Jonge Sla)


Blauwe stad


Troebel water overspoelt de velden.                                        


Ooit vruchtbare klei, nu weg-gewassen.
De boer moest zich gedwee gaan aanpassen.
De gewone man moet het ontgelden.

Brood, biodiesel, alleen te kopen
door hen die doelloos naar hun boot lopen.



Zelfspot


Hij, dichter,
staat aan het begin.
Vraagt aandacht
en geniet 
van de onzichtbare
internetbezoekers. 
271 keer al.
Het is ook een mooi gedicht

Zij, dicht
bij het einde.
Ze is al weer vergeten
dat ze een cursus
heeft genoten.
Klikt voor de
272ste keer.
Ach, wat een mooi gedicht!


Een ruige kunstenaar

Ondeugend en wild
danst haar penseel
gepassioneerd over het doek.
Al drinkend slokt haar verf
het wit gretig op.
Sprakeloos komt het beeld
langzaam tot leven.
Haar compositie is als
een ruig landschap;
woeste schoonheid,
adembenemend mooi!
Ruige stilte
is haar beloning!