(ar garchariad Carme Forcadell, LLywydd Senedd Catalwnia, am ddeng mlynedd)

Drwy’r bore – murmuri*

yn fy nghlyw wrth feddwl                               am gyff yr olewydd,          

brigyn  o’i thangnefedd                                     ymysg  y leilac

sy’n lliwio gwledydd                                           yn dyner.

‘Sdim inc ar ôl’, meddai Carme

wrth y sawl a dynnodd ei beiro

mud o’r bin sbwriel.

‘ Dim ots,’ meddai’r gaethferch,

‘ Rwy am ei ddal fel y gallaf

ryw ddydd , ysgrifennu fel chi,

--mewn leilac.’

 Yn ei chell, heb foethau,

holodd ymwelydd                                    pa enllyn a garai

                                                                   i godi calon yno.

‘Bwndel o feiros’, meddai,

rhai leilac cofiwch --- fel y gall y merched

ysgrifennu eu hanesion eu hunain.

                  *

Pwy a ŵyr pa eiriau a wasgarwyd

ar ddalen lân, yn  amrwd neu’n gain,

llinellau llaes  efallai                                              am  Lywydd gwlad

                      a heriodd reoliadau ymerodraeth.

                  *

Daw pob ysgrifbin i ben  yn ei dro,

ond daw eraill  i blannu coed ,

blaendarddu mewn  gerddi a chaeau.

A bydd  petalau’n  ymestyn 

yn uwch na waliau’r carchar,

min eu blodau’n feiros leilac,

                                                         wrth lunio cân yr awyr i’w rhyddid.

 *