PRZYCHOWA
HISTORIA
Miejscowość
położona na skarpie starorzecza Odry w odległości około 5 km na
północ od Ścinawy, przy drodze do Chobieni. Najstarsze ślady
pobytu człowieka na tych terenach związane są z młodszą epoką
kamienną – neolitem. Świadczą o tym znaleziska dość liczne,
ale pojedynczych przedmiotów z tego okresu. Ślady osadnictwa ze
znacznie późniejszego okresu wpływów prowincjonalno – rzymskich
(I – V wiek n.e.) zlokalizowano w wyniku badań powierzchniowych,
lecz do chwili obecnej nie zostały one dostatecznie przebadane
archeologicznie.
ZABYTKI
Do
współczesnych nam czasów z obiektów o charakterze zabytkowo –
historycznym. Zachował się jedynie kościół (obecnie filialny) pod wezwaniem świętego Wawrzyńca.
KOŚCIÓŁ
FILIALNY ŚWIĘTEGO WAWRZYŃCA
Przypuszczalnie
pierwszy, drewniany kościół pw. Najświętszej Marii Panny w
Przychowej zbudowano około 1208 – 1209 roku. Potwierdzeniem tego
może być dokument wystawiony w 1210 roku przez biskupa
wrocławskiego Wawrzyńca, w którym wymieniony został kapłan z
Przychowy – Mateusz.

Zresztą
właśnie tenże biskup Wawrzyniec, według starych tradycji, był
fundatorem tutejszego kościoła, który uważany jest za jeden z
najstarszych w diecezji. Z podań tych wynika, iż w 1230 roku biskup
ten założył w Przychowej letnią rezydencję biskupią, otoczoną
licznymi ogrodami oraz sadami. Zaiste miejsce, w którym wybudowano
kościół oraz rezydencję biskupów wrocławskich, jest do tego
najodpowiedniejsze –na naturalnej, dość wysokiej, nadodrzańskiej
skarpie, skąd roztacza się wspaniały widok na otaczającą ze
wszech stron okolicę. Faktem jest, że kościół ten wraz z pałacem
oraz przynależnymi dobrami należał do biskupów wrocławskich aż
do 1810 roku, tj. do czasu kasaty majątku kościelnego przez rząd
pruski. Obecny kościół jest gotycką, zorientowaną budowlą
wzniesioną z kamienia i cegły na rzucie prostokątnym. Jest to
obiekt jednonawowy, z wyodrębnionym i trójbocznie zamkniętym
prezbiterium. Świątynia wzmocniona jest licznymi przyporami. Otwory
okienne i główny portal wejściowy są o wykroju pełnym. Cały
obiekt kryty jest dwuspadowymi dachami ceramicznymi. Na osi fasady
zachodniej znajduje się masywna, kwadratowa wieża zwieńczona
stromym, wysokim hełmem ostrosłupowym. We wnętrzu kościoła
zachowały się cenne zabytki z okresu przebudowy świątyni w 1713
roku. Należą do nich: rokokowy ołtarz, wypełniający całą
wschodnią ścianę prezbiterium, prospekt organowy oraz ambona ze
wspaniałymi rzeźbami figuralnymi na baldachimie. Na uwagę
zasługują także wspaniałe witraże.
|