HISTORIA

Wieś wzmiankowana w 1240 roku w związku z już istniejącą tu świątynią. Następna, związana jest z bullą kanonizacyjną św. Jadwigi, wystawioną przez papieża Klemensa IV w 1267 roku. Według tego dokumentu osada Svarci miała płacić dziesięcinę na rzecz klasztoru cysterek w Trzebnicy, wraz z okolicznymi miejscowościami. W ciągu wieków właściciele dóbr rycerskich w Czerńcu zmieniali się dosyć często. W połowie XVI wieku należały one do rodziny von Stosch. W 1587 roku posiadłość przejął Siegesmund von Gersdorf, a od 1751 roku przeszła ona w ręce rodziny von Pannewitz.

Później właścicielem Czerńca został baron von Kottwitz, po którego śmierci w drodze postępowania spadkowego posiadłość odziedziczył. jego siostrzeniec Ernst Heinrich Gottlieb Nickisch von Rosenegk. W latach 1764 – 1794 był on starostą powiatu lubińskiego. Z kolei po jego śmierci dobra przejął syn Heinrich Ferdynand Nickisch von Rosenegk, który po ojcu przejął także urząd starosty (w latach 1801 – 1822). Jego urzędowanie przypadło w okresie okupacji Śląska prze wojska francuskie w latach 1806 - 1813. W pałacu w Czerńcu urządzono główną kwaterę Francuzów dla okręgu lubińskiego, w której do 1813 roku kwaterował marszałek Marymont. Po zawarciu pokoju wersalskiego w 1815 roku powracający z Paryża król pruski Fryderyk Wilhelm III był gościem starosty lubińskiego w jego posiadłości w Czerńcu, którego wyróżnił za postawę wobec niedawnych okupantów. Na pytanie króla, czego sobie życzy i co może dla niego zrobić, Nickisch von Rosenegk poprosił o zezwolenie na pochówek swoich doczesnych szczątków w przypałacowym parku. Zdziwiony taką prośbą król takiej zgody mu udzielił. Tak, więc zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany w przypałacowym parku pod usypanym kurhanem, obsadzonym kasztanowcami. Na mogile umieszczono żelazną tablicę z imieniem starosty i słowami: „Im von ihm selbst gewählten Grabe”, co w wolnym tłumaczeniu znaczy: „ W przez siebie wybranym grobie”. Na początku XX wieku posiadłość wraz z majątkiem kupił Gideon von Wallenberg – Pachaly, po którego śmierci przejął go syn Hubert von Wallenberg – Pachaly. Był on ostatnim właścicielem majątku do 1945 r. Po wkroczeniu wojsk sowieckich w lutym 1945 r. pałac splądrowano i zniszczono, a w majątku „gospodarzyli” Rosjanie do 1947 r.

KOŚCIÓŁ FILIALNY POD WEZWANIEM MATKI BOŻEJ WSPOMOŻENIA WIERNYCH

Po raz pierwszy kościół w Czerńcu wzmiankowany był już w roku 1240 i prawdopodobnie wówczas też założono przykościelny cmentarz. Następna notatka mówiąca o miejscowej świątyni pochodzi dopiero z roku 1376 i kościół ten przetrwał do roku 1734, kiedy to uległ zniszczeniu wskutek pożaru. W drugiej połowie XVIII wieku odbudowy świątyni podjął się ówczesny właściciel dóbr rycerskich w Czerńcu, królewski radca sądowy Heinrich Gottlieb Nickisch von Rosenegk, który w latach 1764 – 1794 był starostą w pobliskim Lubinie. Budowę nowej ewangelickiej świątyni zakończono w 1794 roku. Obecnie jest to jednonawowa budowla z kamienia i cegły, otynkowana, wzniesiona na oryginalnym rzucie ośmiobocznym z niewydzielonym prezbiterium.

Znajdujące się na osi dłuższej główne wejście do świątyni akcentowane jest dwoma prostymi kolumnami bez głowic. Otwory drzwiowe są o wykroju prostokątnym, natomiast otwory okienne o wykroju odcinkowym. Fasady świątyni dzielone są skromnymi zdobieniami w postaci płaskich pilastrów oraz opasek okiennych wykonanych w tynku. Budynek świątyni nakryty jest ośmiopołaciowym dachem ceramicznym. W dosyć skromnym wnętrzu świątyni zachował się drewniany ołtarz z około 1830 roku z krzyżem ołtarzowym z II połowy XVI w., klasycystyczna chrzcielnica z początków XIX w, a także obraz późnorenesansowy, prawdopodobnie szkoły włoskiej przedstawiający Ostatnią Wieczerzę. Na uwagę zasługuje także renesansowe epitafium z 1582 roku, poświęcone zmarłej w wieku ośmiu lat, Annie von Stosch.

DZWONNICA

Przez Czerniec przebiega LUBIŃSKI SZLAK ROWEROWY.