PARENTEEL TEN CATE IV.bm Auguste H G van Heek

biografische aantekeningen

Gus van Heek (1878-1944)

Ze had een natuurlijke aanleg voor de schilderkunst.

In augustus 1899 verblijft zij met haar moeder op het Duitse Waddeneiland Nordeney om te kuren.

Uit de nalatenschap van haar vader verkrijgt zij in 1922 het erf Menzo Keizer en wat grond.

Uit een bericht van Peter von Korff:

"Op zoek naar schetsen, brieven, herinneringen en informaties van mijn grootmoeder Auguste Junge-van Heek vond en ontving ik zes gedichten van haar. Een groote vondst! Het besef, dat hier niet alleen maar een schilderes, maar ook een dichteres werksam is geweest levert het volgende gedicht :

's- Heerenberg, 1939

Zwaar ligt de winter op woud en op weiden.

Koud dekt een wade de verste heiden.

Een Noordewind giert om het hoog gebouw:

Schier bukt het zich in 't droeve nevelgrauw.

Zou 't mogelijk zijn, dat in deez' nachten

vol onheil zamelen zich de krachten,

die vol van nijd verlangen hun tribuut

op vastgestelde tijdsminuut,

die hunkeren naar een heksendans met vuur,

als op den Bloksberg in het middernachtelijk uur.

Door kale boomen ruischt een zucht,

een angstig sidderen doortrilt de lucht.

Een raaf vliegt krijschend om den toren.

't Geluid gaat in den wind verloren

en is verstomd...

Het onheil komt.

Straks, als de nacht haar schaduwen verbreidt

en donker haren mantel om zich spreidt.

Nog is 't geen middernacht; en doodstil kort te voren.

...Dan klinkt 't gebeier van den toren...

Ziet! Vonken steigen uit den top

van 't hooge dak naar boven op.

Een knettren! Razand met een spoed

verspreidt zich 't helsche vuur vol gloed.

Nog aangewakkerd door de orkaan

Grijpt het de oude balken aan.

Het wilde element

geen mededogen kent.

Het stort zich razend op zijn prooi:

Ach! ..Het kasteel in lichterlooi!

Ter hulpe! Wie kan 't ongeluk wenden

ter elfder ure redding zenden?

Men komt; en zonder vraag voor 't leven

veel mannen hunne krachten geven;

Hoe moordend 't vuur, hoe heet de gloed

zij redden't euwenoude goed.

Intusschen sissend nederdalen

van alle zijden waterstralen;

Vergeefs. 't Spat kokend in den oven

en kan het hellevuur niet doven.

Gebed stijgt op, dat geene ziel

het element ten offer viel.

Nu daagt de morgen. Deze dag

een rookwolk en een puinhoop zag.

Doch ziet! Niet alles is verloren:

Fier, onaantastbaar staat de toren.

Ook in deez' nacht, bij reuzenfakkelschijn

vloeide onverstoorbaar verder Vader Rijn.

Hoe menig slot heeft hij reeds zien vergaan,

in vuur en rok ten ondergaan.

Doch uit het hooge dichte riet

ruischt zacht en stil een troostrijk lied:

"Komt; zamelt Uwe krachten rasch

om te herrijzen uit de asch!

Het wonder weer geschiedt; na Golgatha

is ons het blijde Paaschfeest na.

De ketenen van ziektemachten

verbreken door de lentekrachten.

Wie pas nog zwak was, koortsig, krank

schouwt thans met 'harte vol van dank

naar 't nieuwe leven, dat alom

bestraald wordt door de lentezon.

En als dan straks in 't jonge hout

de koekoek roept, de merel bouwt,

het beekje langs het weiland vloeit,

Waar 't lelietje van dalen bloeit,

dan neemt Heer Jan zijn stok ter hand

te wand'len over veld en land,

waarbij hij opwaarts blikt naar boven:

Het woord ontbreekt, om God te loven.

*

A.G.v.H. Goede Vrijdag, 7 April, 1939

Constantin Junge (1858-1915)

Bij het uitbreken van de Eerste Wereld Oorlog op 1 augustus 1914 werd hij als reserve-officier bij de Garde Schutzen te Gro Lichterfelde onder de wapenen geroepen. Op 9 augustus 1914 vertrok hij met zijn bataillon vandaar naar het Westelijk front. Eind augustus naar Oost-Pruissen verplaatst, maakte hij onder Hindenburg de slagen aan de Alle mee, waarop plotseling een tweede verplaatsing naar Zuid-Polen volgde. Bij de daar plaats hebbende aanval op de Weichsel Linie werd hij op 12 oktober 1914 voor Iwangorod door de borst geschoten en levensgevaarlijk gewond. Door zorgvuldige verpleging en een verblijf in Meran herstelde hij van deze wond. In maart 1915 stelde hij zich opnieuw ter beschikking en nam als Bataillons Commandant in het 93ste Infanterie Reserve Regiment opnieuw deel aan de oorlog. Op 14 juli 1915 sneuvelde hij bij de aanvang van het grote offensief op de Narew-versterkingen ten Zuid-Oosten van Przassnisz in Noord Polen.

bronnen

https://www.genealogieonline.nl/genealogie-koek/I505.php

* 1915, 19-7: Prov. Overijsselsche en Zwolsche Crt: Tot ons diep leedwezen ontvingen wij heden het doodsbericht van onzen Schoonzoon en Zwager, den WelEd. Gestr. Heer HERMANN JUNGÉ, Majoor der Gardeschützen, op 16 Juli voor zijn vaderland gevallen in Noord-Polen. Familie G. J. VAN HEEK. Enschede , 17 Juli 1915. Geen rouwbeklag.

openstaande vragen / discussie