Duitsland: Noord Oost 2015

Van 9 september t.e.m. 6 oktober

Omdat we vlak voor ons vertrek nog onverwacht met Sloeberke naar de dierenarts moesten vanwege problemen met haar hartje hebben we onze vakantie met een weekje moeten uitstellen. Met de nodige medicijnen en de aanschaf van een hondenbuggy konden we rond 10.00 uur alsnog aan onze laatste reis van dit jaar beginnen.

Na enkele tussenstops kwamen we om 15h30 aan op de mooi langs de Weser gelegen camperplaats in Rinteln. Het stadje is niet groot, het heeft mooie huizen in verschillende bouwstijlen en een heel gezellige autovrije winkelstraat en Marktplaats. Vanaf de camperplaats hoef je maar juist de Hindenburgbrücke over te steken en je bent zo in de altstadt. Onze eerste dag eindigde ook gezellig op de camperplaats, want één van onze medecamperaars haalde zijn accordeon tevoorschijn en trakteerde ons op allerlei leuke deuntjes.

10 september

Na het ontbijt reden we verder naar onze volgende bestemming, het voormalig krijgsgevangenen- en concentratiekamp van Bergen-Belsen. Niet bepaald een leuke uitstap, maar ik vind dat je alleen al deze plaatsen eens een keertje zou moeten bezoeken om je te doen inzien wat mensen elkaar kunnen aandoen, en waarom. Aan het memorial is een redelijk grote parking waar we de mobilhome met Sloeberke erin voor een poosje achterlieten, want honden zijn er begrijpelijkerwijze niet toegelaten. We begonnen met een rondleiding in het nieuwe documentatiecentrum, een groot en heel modern gebouw vol foto's en documenten die herinneren aan die verschrikkelijke tijd. Voor een meisje van een jaar of twintig werd het bekijken van die afschuwelijke foto's haar te veel en viel even van haar stokje. Je kon er ook naar een film gaan kijken maar dat hebben we niet meer gedaan. Bij het naar buiten gaan zag ik op een informatiefoldertje volgende tekst staan van ene Anita Lasker-Wallfisch, "Niemand is met een etiket om de hals op de wereld gekomen waar op staat eersterangs mens of tweederangs mens, de etiketten hebben wij mensen zelf uitgevonden". Een mooi en waar gezegde vind ik. we vervolgden onze rondleiding in het buitendomein, de frisse lucht deed mij deugd. Als je niet beter wist zou je denken dat je in een of ander natuurgebied op de Lüneburgerheide bent, vredig en rustig, maar overal om je heen zie je grafheuvels die de plaats van de massagraven markeren. Hier en daar staan bordjes op plaatsen die aangeven welk gebouw of barak er stond, want alles is er na de oorlog vernietigd. Op dit immense terrein hebben ze een indrukwekkend herdenkingsmonument opgericht bestaande uit een lange muur waar teksten in gebeiteld zijn in dertien talen, met ervoor een hoge obelisk. Tussen de weinige grafstenen vonden we ook die van Anne Frank en haar zus Margot die hier ook zouden verbleven hebben.

Stilletjes en in gedachten proberend voor te stellen hoe het er hier aan toe ging lieten we Bergen-Belsen achter ons en reden verder naar Müden-Oertze waar we meteen de camperplaats aan het wildpark opzochten. Dit is een alleraardigst dorpje midden in een heidegebied. Je vindt er prachtige hoeves en gebouwen en je kan er mooie wandelingen maken o.a. het Heidschnückenpfad. Heidschnücken zijn een speciaal soort schapen die hier op de heide grazen.

11 september

De dag was heel grijs begonnen en is ook zo geëindigd, we waren vanmorgen goed uitgeslapen op deze toch wel heel rustige camperplaats. We zijn vandaag richting Lübeck gereden, Lübeck is een prachtige stad met mooie gebouwen, veelal in rode baksteen. We hebben er een wandeling van 9,5 km die beschreven staat in de groene gids Duitsland van Michelin gemaakt, zo kom je langs de belangrijkste bezienswaardigheden waaronder de Dom, waar we met een lift tot boven in de toren geweest zijn om er te genieten van het uitzicht over heel de stad.

Na onze wandeling gingen we terug naar de mobilhome op parking 4 die enkel voorbehouden is voor mobilhomes, we vonden het daar nu echt geen ideale overnachtingsplaats, veel te druk en bovendien geen servicepunt en onze wc cassette moest nodig geledigd worden. Een vijftal kilometer verder zou er aan het sportpark Hulshout een camperplaats met service zijn, wij daar dus naar toe maar bij aankomst bleek dat je er wel water en stroom kon nemen maar geen wc cassette ledigen, dus zijn we daar ook weer vertrokken en zijn dan maar meteen naar onze volgende bestemming Wismar gereden. Daar aangekomen hadden we weer pech, want op de enige camperplaats die daar is waren alle 65 plaatsen reeds bezet, we hebben er wel de wc cassette kunnen ledigen en zijn daarna aan de jachthaven gaan staan. Naar het schijnt is het een gedoogplaats en we stonden er heus niet alleen, s 'avonds stonden we er met een twintigtal netjes naast elkaar. De stad zelf bezoeken we morgen wel.

12 september

Met het licht getik van regen op het camperdak wat ik trouwens wel een gezellig geluid vind vielen we gisterenavond in slaap, en we werden vanmorgen wakker met een stralend blauwe lucht en is de hele dag gebleven. We zijn de dag gestart met een wandeling door de oude haven en het stadscentrum van Wismar. Net zoals in Lübeck staan er in Wismar prachtige huizen en gebouwen, een deel is al in z'n oude glorie hersteld, aan andere zijn ze nog volop bezig. Aan de Marienkirche zullen ze denkelijk niet meer beginnen, het zou teveel kosten want alles wat er van rest is de klokkentoren en de fundamenten van de kerk. Ook deze stad is voor een groot deel verwoest geweest in de tweede wereldoorlog, de straten liggen er nog zoals vroeger bij. De rijweg is aangelegd met grove keien en de voetpaden met een mix van allerlei soorten stenen. Deze stadswandeling is dan ook niet aan te raden op schoenen met hoge hakken. De oude haven is ook heel gezellig om door te wandelen, aan de kade liggen vissersboten die er hun verse waren verkopen. Ook oude zeilschepen liggen er voor anker.

Na de middag vertrokken we verder naar Neukloster aan de Neuklostersee waar een Top platz camperplaats is. Het was er heerlijk rustig, de zeteltjes werden vlug tevoorschijn gehaald en het relaxen en genieten in het zonnetje en van de mooie omgeving kon beginnen. Freddy is er ook wat gaan fietsen en na het avondeten hebben we nog een wandelingetje door het bos en langs het meer gemaakt. Een mooi natuurgebied is het. We waren juist op tijd terug aan de mobilhome voor het helemaal donker was.

13 september

We hebben vandaag op alle gebied een prachtige dag gehad, het weer viel veel beter mee dan ze voorspeld hadden en we hebben weer mooie plaatsen bezocht. Als eerste reden we naar Bad Doberan, niet echt speciaal wat gebouwen betreft, maar een historische stoomtrein Molly genaamd die door een toch wel vrij smalle hoofdstraat dendert kom je toch niet overal tegen. heel de dag rijdt Molly over en weer tussen Bad Doberan en de 6 km verder gelegen badplaats Kühlingsborn en laat daarbij een dikke, grijze, stinkende rookpluim achter zich. Je zal maar in die hoofdstraat wonen, een raam openen om te verluchten kan je hier wel vergeten. Maar we vonden het toch een speciaal en leuk zicht.

Na ons wandelingetje ging het weer verder tot in het oh zo mooie, pittoreske havenstadje Warnemünde. Het is van een vissersdorp uitgegroeid tot een populaire badplaats, de straatjes en de boulevard met de vele visstalletjes en restaurants zijn heel gezellig. We stonden met de mobilhome op de grote mix parking achter het station aan de haven, die parking stelt echt niet veel voor, maar het zicht op de voorbijvarende schepen richting Denemarken en Finland maakte veel goed. Tot 's avonds laat hebben we de verduistering van de voorruit naar beneden gelaten zodat we ook konden genieten van de lichtjes van de Warnow in plaats van de lichtjes van de Schelde.

14 september

Omdat er op de parking in Warnemünde geen servicepunt was, reden we als eerste naar het dichtbij gelegen Elmenhorst waar een camperplaats is met service. Na de nodige service gedaan te hebben vertrokken we naar Rostock, we vonden op de grote parkeerplaats aan de haven nog juist één vrije plek, er was een gedeelte van de parking vrijgehouden voor mobilhomes doch waren de plaatsen door personenauto's ingenomen, moest het andersom gebeuren zouden we een fikse boete aan ons broek hebben. Maar goed we hadden een plaats en trokken vandaar de stad in. Van de twee andere hanzesteden die we bezochten, Lubeck en Wismar, is Rostock de grootste en meest gerestaureerde stad van de drie. In de gezellige autovrije winkelstraat tref je naast de oude gebouwen ook moderne winkelcentra aan, we hebben er al een kalender voor 2016 gekocht, zodat we al eens kunnen kijken wanneer en naar waar we volgend jaar weer kunnen vertrekken. Tijdens het wandelen door de oude straatjes kwamen we voorbij een geparkeerde Trabant, je ziet ze hier nog maar zelden. Freddy heeft er foto's van getrokken onder grote verontwaardiging van iemand die er vlakbij woonde

Langs de kade wandelden we nadien terug naar de mobilhome en vertrokken meteen naar onze volgende bestemming, Ahrenshoop op het schiereiland Fischland. Onderweg naar daar zag Freddy voor ons een motorrijder op een auto botsen, doordat ik uit het zijraampje van het landschap aan het genieten was heb ik het gelukkig niet zien gebeuren, maar het zag er niet goed uit. Daar zit je toch nog de verdere dag mee in je hoofd hoor. In Ahrenshoop lieten we de mobilhome achter op een mix parking om even door de hoofdstraat van dit voormalig vissersdorpje waar later een kunstenaarskolonie gesticht is te wandelen nu is het vooral een chique badplaats. Honden mogen er niet op het strand en bovendien begon het wat te motregenen zodat we al vlug terug bij de mobilhome waren en verder reden naar Zingst. Hier is aan de strandübergang 6 een heel rustige camperplaats aan een natuurgebied gelegen. In het voor- en najaar kan je er langs de moerassige waterkant de grootste kolonie kraanvogels van midden Europa aantreffen. Het was de bedoeling om hier een wandeling door dat natuurgebied te maken, maar niet lang nadat we op de camperplaats waren begon het harder te regenen zodat we noodgedwongen binnen moesten blijven, het heeft niet meer opgehouden tot we gingen slapen.

15 september

Nog voor het ontbijt heb ik met Sloeberke een stukje door het natuurgebied gaan wandelen, geen enkele kraanvogel hebben we er gezien. Onderweg kwamen we een vrouw tegen die er ook aan het wandelen was met haar hondje, en we raakten in gesprek. In eerste instantie ging het over onze hondjes, maar later in ons gesprek kwam ik te weten dat Oost Duitsers het niet zo goed kunnen hebben met West Duitsers, ze vinden het blijkbaar dikke nekken die veel eigendom in het voormalige Oost Duitsland komen opkopen, ze zien westerlingen aan voor kapitalisten terwijl zij in DDR tijd bijna niets hadden. En toch wonen er naar het schijnt veel mensen die heimwee hebben naar die DDR tijd. We hadden zelf al wel opgemerkt dat de mensen en dan vooral de oudere erg nors zijn en helemaal niet vriendelijk tegenover buitenlandse toeristen, je ziet die hier dan ook niet veel. We hebben het meegemaakt bij de bakker en bij een tankstation dat we vriendelijk betaalden met een "bitte schön" erbij en dat ze het wisselgeld zonder boe of bah op de toonbank neerlegden. Maar ach, we zijn hier niet voor de mensen maar voor de natuur en de vele bezienswaardigheden. Na het ontbijt vertrokken we weer naar een voormalige hanzestad, Stralsund. We reden meteen naar de camperplaats aan de Rügenbrücke. Van hieruit is het ongeveer 2 km lopen naar de altstadt, dus de hondenbuggy werd weer tevoorschijn gehaald en we gingen meteen op pad. Deze stad vinden wij de minst mooie van die we hier al hebben gezien. Veel van de oude gebouwen zijn vervangen door moderne die echt niet passen in deze altstadt. Het Ozeaneum met het noord- en Oostzeeaquarium bv. is een supermodern en lelijk betonnen gebouw tussen de 19de-eeuwse pakhuizen aan de kade, ik begrijp niet hoe ze nu zo iets kunnen doen, het is echt jammer. In de namiddag ging Freddy weer alleen op pad terwijl ik bij de mobilhome bleef, hij ging foto's nemen van de Rügenbrücke. Deze brug van 2,830 km lang verbindt het vaste land met het eiland Rügen, daar rijden we morgen over op weg naar onze eerste bestemming aldaar. Tegen de avond kregen we zoals gisteren weer regen, als het morgen dan ook weer zo mooi is als vandaag is dat helemaal niet erg.

16 september

Met de prima oordopjes van Quies in heb ik toch rustig kunnen slapen op deze toch wel wat lawaaierige camperplaats. Onder een grijze lucht vervolgden we onze reis en reden de brug over naar het eiland Rügen, vandaar ging het verder richting Wittower fähre, via deze overzetboot die ons maar 7 € kostte reden we naar het kleine havendorpje Wiek waar we even een kort wandelingetje maakten en daarna weer verder reden naar het 5 km verder gelegen Altenkirchen.

De camperplaats bij het Knaus campingpark aan de Zittkowerweg 30 is schitterend gelegen, 5 meter boven het strand dat je vanaf de camperplaats via een trap kan bereiken. We troffen het dat plaats 1 met een vrij zicht op de baai en de zee nog vrij was. Jammer genoeg begon het al vlug weer te regenen zodat we voor de rest van de dag vanachter onze raampjes van het uitzicht moesten genieten. Hopelijk is het morgen een droge dag want we willen van hieruit een 14 km lange wandeling maken naar Kap Arkona, het noordelijkste punt van Rügen.

17 september

Toen we vanmorgen uit bed stapten was de hemel stralend blauw, onze geplande wandeling kon dus doorgaan. We vertrokken meteen na het ontbijt. Het was een mooie, rustige wandeling met langs de ene zijde de zee en langs de andere uitgestrekte weilanden en akkers met hier en daar een eenzaam huis of hoeve en in de verte ons uiteindelijke doel, de vuurtoren van Kap Arkona. Onderweg kwamen we niet veel wandelaars tegen, maar fietsers des te meer. Via het piepkleine vissersplaatsje Vitt kwamen we na 7,5 km aan bij Kap Arkona, een prachtige plaats met een oude en een nieuwe vuurtoren waar je tot boven in kan om van het uitzicht te genieten. Freddy heeft dat dan ook gedaan, terwijl bleef ik beneden op een bank wat uitrusten, we moesten immers ook nog eens helemaal terug. Er zijn hier ook nog ondergrondse bunkers die je kan bezichtigen, maar dat hebben we niet gedaan. Na een goed uurtje er rond gehangen te hebben gingen we weer op pad. Via Puttgarten vanwaar ook elke 10 minuten een toeristentreintje naar Kap Arkona vertrekt wandelden we terug naar de camperplaats. Uiteindelijk werd het een rondwandeling van alles bijeen 16 km. Moe maar trots op mezelf omdat ik het heb kunnen presteren deze wandeling te voltooien kwamen we bij de mobilhome. De enige die helemaal niet moe was, was Sloeberke, ze wordt haar buggy nu toch al wat gewoon. De stoeltjes werden buiten gezet om heerlijk uit te rusten, maar lang heeft dat echter niet geduurd, want zoals we de laatste dagen hebben gehad werd de lucht in de namiddag weer grijs en kregen we even later een buitje zodat we weer naar binnen moesten. Hoe ik morgen mijn bed uit geraak is nog af te wachten, want hoe later op de avond hoe stijver mijn benen werden.

18 september

Met de stijfheid in mijn benen viel het al bij al nog goed mee, en na de nodige service voor de mobilhome te hebben gedaan, ze hebben hier trouwens een automatische wc cassettereiniger , heel gemakkelijk en hygiënisch, reden we weer een eindje verder naar de camperplaats in Hagen bij Lohme, ook weer heel prachtig gelegen bij het National park Jasmund. Dit is een enorm groot beukenbos. We zijn er door gewandeld op weg naar de Königstuhl, een 118 meter hoge krijtrots aan zee. We kochten eerst een inkomticket voor het bezoekerscentrum maar vonden het eerlijk gezegd zijn geld niet waard. Je kan er wel op een uitzicht platform bovenop de Königstuhl gaan staan, maar dan zie je hem natuurlijk zelf niet. Terwijl ik er wat bleef rondhangen verliet Freddy het bezoekerscentrum en ging op weg naar het strand vanwaar hij er wel een mooi zicht op had. Hiervoor moest hij vanaf de bus parking eerst een 100 tal meter over een bospad gaan en vervolgens 425 houten treden naar beneden, hij heeft ze geteld. Het kost je alleen maar veel moeite en energie, want je moet ook nog eens terug naar boven. Als je dan terug aan het bospad komt kan je nog even naar links afslaan en via nog eens een 75 tal treden omhoog tot aan het over de rotsen en de zee hangend Victoria uitzichtpunt wandelen, waar je een adembenemend uitzicht hebt op de krijtrotsen, het strand en de zee.

Na ons bezoek aldaar gingen we terug door het bos naar de camperplaats, toen we daar aankwamen had Freddy toch weer 9 km afgelegd, ik maar 6 en ik was het meest moe. 's avonds was het hier zo donker dat we voor we in bed kropen eerst nog even buiten naar de ontelbare sterren gingen kijken, we zagen zelfs de melkweg, prachtig en fascinerend is dat.

19 september

Voor mij was het vandaag een rustdag en daarom bleven we hier een dagje langer. Freddy had die rust nog helemaal niet nodig en heeft weer een grote wandeling door het National park gemaakt. Het is er dan ook zo mooi en heerlijk rustig dat je er zou blijven in rondwandelen om nieuwe hoekjes te ontdekken. Bij mij bleef het vandaag bij wat lezen en kruiswoordpuzzels oplossen en af en toe wat luieren.

20 september

Normaal gezien zouden we voor we naar de camperplaats in Prora bij Binz reden eerst nog een bezoekje aan Sassnitz hebben gebracht, maar toen we daar op de parkeerplaats aan de haven kwamen begon het hevig te regenen en het zag er naar uit dat het niet zo vlug zou ophouden. Toen dan ook nog bleek dat het vertrekpunt van de schepen richting Scandinavië nog een heel eind verder lag besloten we om maar meteen verder te rijden. Een tiental kilometer verder reden we de camperplaats Wohnmobil-oase aan de Proraer chaussee 60 in Prora op, een terechte Top platz, met grote plaatsen, service en alles heel netjes onderhouden en van bloemen voorzien.

21 september

Omdat we hier nog niet alles gezien hadden bleven we nog een dagje langer. In de voormiddag zijn we door het bos naar het 1,5 km verder gelegen baumwipfelpfad gewandeld, waar je via houten constructies op hoogte door de bomen kan wandelen. Op een gegeven moment tijdens deze wandeling kan je nog eens 40 meter hoger door in een spiraal rond een boom omhoog te lopen om van daarboven van het uitzicht te genieten. Freddy heeft dit alleen gedaan want we hadden Sloeberke bij, en honden zijn er niet op toegelaten. Ik heb me dan maar aan het vertrekpunt op een bank in de zon geïnstalleerd, wat ook zalig was. In alle geval vond Freddy het de moeite waard.

Na het middagmaal gingen we weer op pad richting gebouwencomplex. Gisteren hadden we hoofdzakelijk de reeds opgeknapte gebouwen aan de zuidkant bekeken, nu wandelden we tot aan het uiterste noordelijke gebouw. Daar valt niets meer aan te renoveren denken we, het is eigenlijk tot een ruïne herschapen door toedoen van de Russen die geprobeerd hebben het op te blazen, wat hun ook deels gelukt is. Het dak en de muren zijn gedeeltelijk ingestort en grote stukken beton liggen her en der in de omliggende bossen verspreidt. Van een ander gebouw hebben ze een jeugdherberg gemaakt, je staat versteld van wat ze toch nog van zo'n lelijke gebouwen kunnen maken, we schatten dat binnen tien jaar hier niets meer zal herinneren aan die tijden van weleer.

22 september

In de miezerige regen vertrokken we vanmorgen naar het Jagdschloss Granitz even buiten Binz. Vanaf de parking was het toch nog een hele wandeling door de bossen voor we aan het op een heuvel liggende schloss waren. Onderweg kwamen we regelmatig informatieborden tegen over de daar aanwezige fauna en flora, op één daarvan las ik dat er ook verschillende soorten slangen verblijven. Ik ben na dat gelezen te hebben in een hogere versnelling naar boven gewandeld. Normaal gezien zijn we niet zo voor musea, maar aangezien het steeds harder begon te regenen zijn we er toch maar een kijkje gaan nemen. Natuurlijk is het niet voor niets een Jagdschloss want binnen staat alles in het teken van de jacht. Er hangen heel wat jachttrofeeën aan de muren en hier en daar staan opgezette dieren, niets voor mij dus want ik hou helemaal niet van de jacht op dieren, maar er staan ook enkele mooie interieurstukken en de gietijzeren wenteltrap die tot in de toren gaat zijn wel het bekijken waard. Toen we het Schloss verlieten was het gelukkig opgehouden met regenen en vatten we onze terugweg naar de parking aan, onderweg kwamen we nog de Rasender Roland tegen, dat is geen razende Oost Duitser maar een stoomtrein die de hele dag pendelt tussen de plaatsen Binz, Putbus, Sellin en Göhren, en daarbij iedere keer midden door het prachtige bos rondom het Jagdschloss tuft en de bomen daar achterlaat in een dikke stinkende kolendamp. En wij maar een umweltplakette voor onze diesel kopen.

Op de parking gekomen vertrokken we meteen weer verder naar de prachtige badplaats Sellin. Deze badplaats is vooral bekend voor zijn meest bekendste en mooiste wandelpier in zee van Duitsland. Maar de stad zelf met zijn vele witte villa's in een aparte stijl met uitgewerkte houten balkons mag er ook zijn. Vanaf de camperplaats aan de Kiefernweg is het niet ver meer om bij het begin van de Wilhelmstrasse die tevens ook de hoofd en winkelstraat is te komen. In deze straat bevinden zich ook enkele chique hotels. Op het einde van de straat kom je dan bij die mooie ook in het witgeschilderde pier waarop je eventueel ook nog een terrasje kan meepikken. We hebben er heel die pier afgewandeld en kwamen op het einde ervan aan een onderwater attractie, een soort duikgondel waar je met een vijftiental mensen in kon plaats nemen om daarna de zee in te duiken en er van achter de grote ramen van de onderwaterwereld te kunnen genieten. Freddy is meegegaan, maar ik vond het te eng en bleef op de pier wachten. Ik vond het al akelig genoeg om zien toen ze dat ding met mijn Freddy erin in het water lieten zakken. Helemaal onder ging het niet, het water kwam maar juist tot boven de ramen, maar er ging toch wel een hele tijd overheen voor ze terug naar boven kwamen. Uiteindelijk bleek dat daar onder water helemaal niets te zien was dan groen water, precies erwtensoep zei Freddy, zelfs niet één klein visje was er te zien. Al gauw werden de ramen geblindeerd en ter compensatie speelden ze dan maar een documentaire over het onderwaterleven op een scherm af, het ging dan nog wel over allerlei vissen die hier in de Oostzee helemaal niet voorkomen. Hoe ze mensen toch kunnen beetnemen , we hebben er naderhand toch om kunnen lachen, want voor 8€ onderwater naar een documentaire kijken dat doet toch ook niet iedereen.

23 september

We zijn nu al veertien dagen onderweg, en al is het weer niet meer zo best, we zijn het nog lang niet moe. Onze volgende te bezoeken plaats en tevens ook onze laatste op het eiland Rügen was Putbus. Omdat Putbus zelf geen camperplaats heeft reden we naar de 2 km verder gelegen camperplaats aan de jachthaven in Lauterbach en gingen van daaruit op wandel naar het centrum van Putbus. Onderweg naar daar kwamen we voorbij een huis met puntdak dat ondersteboven gebouwd was, een raar zicht is dat, ik zou dat ook wel eens van binnen willen zien, want als je naar de kelder wil moet je naar boven en om op de zolder te geraken naar beneden.

Putbus zelf is geen onaardig stadje met ook meestal in het wit geschilderde huizen. Maar wat het echt mooier maakt zijn de vele rozenstruiken in de straten en op pleinen, voor elk huis staat er tenminste één en geen een in de zelfde kleur of soort naast mekaar, gewoon prachtig is dat, men noemt het dan ook niet voor niets het rozenstadje. Toen we terug aan de camperplaats waren hadden we alles bijeen toch weer 8 km gewandeld, voor ons niet zo erg maar we hadden de buggy van Sloeberke niet meegenomen en zodoende heeft Freddy op de terugweg haar een hele tijd moeten dragen, en 15 kg is helemaal niet niks. Na de middag zijn we dan ook aan de mobilhome gebleven en hebben er 's avonds nog van een mooie zonsondergang die alles oranje kleurde kunnen genieten.

24 september

Vandaag namen we de veerboot van Gliwitz naar Stahlbroden en verlieten hiermee het eiland Rügen.

Ons volgende doel op het vaste land was Greifswald, ook weer een voormalige hanzestad. Op het marktplein staan nog verschillende oude koopmanshuizen, en ook de Kathedraal met zijn mooie torenspits is het bekijken waard, verder is deze stad al voor een groot stuk gemoderniseerd. Helemaal rond de altstadt ligt een mooie aangelegde groene zone die we hebben doorgewandeld om vervolgens langs de kade waar verschillende zeilboten aangemeerd lagen terug naar de mobilhome te gaan.

We reden een 5 km verder tot in het havenstadje Wieck, waar volgens onze reisgids de huizen rieten daken zouden hebben, en in het haventje een mooie witte houten ophaalbrug naar Hollands model zou liggen. Het was er best wel aangenaam om er even te vertoeven, vooral langs de kade waar enkele kraampjes stonden waar ze vers gerookte vis verkochten, maar de rieten daken waren vervangen door een rood pannendak en de ophaalbrug lag gedemonteerd aan de kant, vermoedelijk en hopelijk om ze te restaureren, nu ligt er een metalen voetgangersbrug voor in de plaats.

Daarna reden we terug richting Greifswald, maar omdat de camperplaats daar niet veel voorstelde reden we naar de even buiten Greifswald gelegen camperplaats bij Caravan Service Wöller in Hinrichshagen, een mooie, verzorgde plaats en met service. We hebben er onze stoeltjes in het gazon gezet en nog een hele tijd van de zon genoten.

25 september

We hebben heerlijk geslapen op deze echt aan te raden camperplaats, en na de service voor de mobilhome gedaan te hebben vertrokken we weer verder naar onze volgende bestemming. Via Wolgast reden we de brug over de Peenestrom over en kwamen zo op het eiland Usedom dat bekend staat voor zijn natuurschoon en witte stranden. De weg naar onze eerste te bezoeken plaats op het eiland, Peenemünde liep in alle geval door een bosrijk gebied. Langs de wegen waarschuwden borden niet alleen voor overstekend wild, maar ook voor overstekende bomen, want net zoals op het eiland Rügen zijn de wegen hier vrij smal met aan weerszijde bomen waarvan sommige naar de rijbaan overhellen, met een mobilhome of vrachtwagen moet je dikwijls uitwijken wil je geen schade oplopen, zo te zien aan de bomen zijn er toch al velen mee in aanraking gekomen. In Peenemünde bezochten we het Historisch-technisches informationszentrum gelegen op een voormalig militair domein. Hier staat nog een afschuwelijk , groot fabrieksgebouw met een elektriciteitscentrale, hier moesten in de tweede wereldoorlog dwangarbeiders mee het V2 programma uitvoeren. Het was daar een testterrein voor de V1 vliegende bom en de V2, een zware raket met springlading. Op het terrein kan je nog zo een V1, een lanceerhelling, en een hemel gerichte V2 zien staan. In het fabrieksgebouw worden tentoonstellingen gehouden over de technologie die oorspronkelijk bedoeld was voor de bouw van een straalvliegtuig maar werd overgenomen door de nazi's voor de ontwikkeling van hun vliegende bommen. Echt interessant vonden we al dat oorlogsgedoe niet, maar wat we er wel mooi vonden was het uitzicht vanaf het dakterras over de weide omgeving. Langs de museumhaven waar je ook nog een kijkje in een onderzeeboot kon nemen, maar niet gedaan hebben, wandelden we terug naar de mobilhome.

26 september

Vanmorgen hebben we deze troosteloze omgeving achter ons gelaten en reden verder naar onze laatste te bezoeken plaats aan de Oostzee, Heringsdorf. Het is de grootste badplaats van Usedom, het heeft een mooi wit zandstrand met de voor deze streek bekende strandkorven op. Ook de wandelpier moet voor die van Sellin niet onderdoen. De witgeschilderde huizen die meer weg hebben van kleine kasteeltjes zijn prachtig om zien. En dan heb je er nog de heel grote en poepchique hotels met hun poepchique gasten, echt niets voor ons. Toen we over de wandelpier wandelden waren daar twee mannen muziek aan het spelen, de ene met een viool, de andere op zijn gitaar, ze speelden zo mooi dat we na wat geld in hun hoed te hebben gegooid er op een bank zijn gaan zitten om er verder naar te luisteren. We hebben van hun muziek genoten en voor we verder wandelden na "What a wonderfull world" hebben wij ze nog een extraatje gegeven.

We gingen eerst terug naar de camperplaats om de hondenbuggy te halen en wandelden daarna naar het 2 km verder gelegen Ahlbeck, vlakbij de Poolse grens. Ahlbeck is ook een gezellige badplaats, met een mooie wandel boulevard,en een wandelpier in zee, deze is korter dan die van Heringsdorf maar even mooi. Wij vonden Ahlbeck minder mondain en daardoor aangenamer. Morgen laten we de Oostzee achter ons en trekken dan terug het binnenland in.

27 september

We hebben vandaag een grotere sprong van 144 km tot in Furstenberg/Havel gemaakt, een stadje met een heel mooie kerk, en een kasteel dat ze volop aan het verbouwen waren tot een hotel.

Maar hier bevindt zich ook het concentratiekamp Ravensbrück waar meestal vrouwen en kinderen uit verschillende landen naartoe werden gedeporteerd. Nu is het ook weer een herdenkingsmonument, in tegenstelling tot Bergen-Belsen tref je er nog enkele overblijfselen van het kamp aan waaronder de vervallen gebouwen waar de vrouwen de uniformen voor de nazi's moesten maken, de ruimte met de verbrandingsovens en het cellenblok. In dat cellenblok hebben ze in iedere cel een herinneringsruimte ingericht, voor elk land één. Er waren ook nog cellen te zien in hun oorspronkelijke staat, bij het aanschouwen van dit alles wordt je heel stil, ik kan maar niet begrijpen dat zoiets verschrikkelijks heeft kunnen gebeuren en op zoveel plaatsen.

28 september

Na Bergen-Belsen, Peenemünde en Ravensbrück hadden we voor deze vakantie genoeg van het oorlogsverleden en vertrokken vanmorgen verder naar Neustrelitz. Vanaf het grote marktplein met fontein en waar ook een heel mooie kerk staat lopen de straten in stervorm uiteen, de meeste huizen zien er nog verkommerd uit, andere zijn reeds opgeknapt. Zo ook de oude pakhuizen aan de haven waar ze appartementen, hotels en restaurants van hebben gemaakt . Wat we wel verrassend mooi vonden is het Schlosspark met fonteinen, beelden, de oranjerie en aan de rand van het park de prachtige Schlosskapel. Alhoewel de bomen al van kleur aan het veranderden waren zagen de bloemperkjes er nog fleurig uit.

29 september

Van Neustrelitz reden we naar Waren aan de Müritzsee, het tweede grootste meer van Duitsland na het Bodenmeer. Waren ligt tevens ook aan het Müritz-Nationalpark waar vele vogelsoorten verblijven waaronder vis en zeearenden. Vanaf de camperplaats bij het blumenhaus is het maar enkele minuten wandelen naar het centrum en de haven waar veel uitnodigende terrasjes zijn met uitzicht op de rondvaartboten die er afvaren en aanmeren. Freddy zocht het weer wat hogerop om van het uitzicht te genieten, hij is via heel wat trappen in de toren van de Mariënkirche geklommen. Kort na de middag was hij alweer op stap om een wandeling rond de Tiefwarensee te maken, hij hoopte om foto's te kunnen maken van verschillende vogels, het enige wat hij onderweg was tegengekomen was een merel en een kraai. En terwijl hij weg was heb ik liggen luieren in de zon, niet te geloven dat het nu al herfst is.

Onze dag in Waren was toch nog heel leuk geëindigd, we waren ook nog een bezoekje gaan brengen in het Müritzeum, een naturerlebniszentrum, daar kom je van alles te weten over het ontstaan van dit merengebied en de dieren die er verblijven. Volgens ons is dat Müritzeum meer bedoeld voor schoolkinderen. Al wat er tentoongesteld staat is voorzien van een toets waar je op kan drukken en zo de nodige uitleg krijgt, zo kwam ik voorbij een pop verkleed als boswachter, ik drukte op de knop en hield het microfoontje tegen mijn oor waarop een stem me zei "Nein,nein Sie müssen kein angst haben, ich bin kein polizist" ik heb dat microfoontje maar vlug terug gehangen. Een beetje verder kwamen we in een kleine donkere ruimte waar ik het microfoontje weer aan mijn oor hield en Freddy een lichtstraal van achter mijn oor zag komen, bleek dat het een zaklamp was waarmee je op die muur moest schijnen, het dier waar je op scheen liet dan horen welk geluid het maakt, zo leerden we o.a. dat een uil oeh oeh doet en een kikker kwaakt. Bij de vissen was het wel mooier want die zwommen tenminste levend en wel in aquariums rond, waaronder een heel groot en hoog. Het waren vissen die in dit merengebied leven, niet bepaald mooie vissen, en ze hadden bijna allemaal de zelfde kleur. Na het even verder zien van een slang uit plastiek in een terrarium hielden we het voor bekeken en gingen al lachend terug naar de mobilhome. 's avonds in bed had ik nog de slappe lach.

30 september

Vandaag was het weer een mooie zonnige dag en hebben er min of meer een wandeldag van gemaakt. We vertrokken vanmorgen van Waren naar Burg Schlitz bij het gehuchtje Karstorf in de gemeente Hohen Demzin. Dit prachtige kasteel in 1820 gebouwd is nu een luxehotel te midden van de bossen waar we een rondwandeling van 4,5 km gemaakt hebben.

Daarna reden we weer verder naar Güstrow. In het centrum is het moeilijk om een parkeerplaats te vinden en de enige plaats was op een mix parking waar maar drie plaatsen waren voorbehouden voor mobilhomes, en die waren reeds bezet. Maar we vonden een goed alternatief op de camperplaats Am Tierpark Primerburg aan het hotel. Het centrum van Güstrow ligt hier vandaan toch wel een 3,5 km, de hondenbuggy werd weer tevoorschijn gehaald en we gingen meteen op pad naar de oude binnenstad die gedomineerd wordt door het machtig mooie 16de eeuwse kasteel. Ook de Dom op de Domplatz en het Rathaus op de gezellige marktplatz zijn een bezoek aan Güstrow waard. Toen we terug bij de mobilhome kwamen hadden we er weeral 10 km opzitten.

1 oktober

Het lijkt wel of we aan een kastelentocht zijn begonnen, want na de twee kastelen die we gisteren bezochten zijn we vandaag door het Mecklenburger merengebied naar Schwerin gereden met het wel bekende prachtige met gouden koepels getooide kasteel, gelegen aan de Schwerinersee. We parkeerden de mobilhome op de mix parking aan het station en gingen vandaar op wandel door het centrum wat trouwens heel gezellig is naar het kasteel. De binnenkant van het kasteel hebben we niet bezocht, daar was het te mooi weer voor, we hebben ons staan vergapen aan de gouden koepels en ornamenten aan de buitenzijde, ook een wandeling in de prachtig aangelegde kasteeltuin met waterpartijen en beelden is een echte aanrader.

Voor we terug naar de mobilhome gingen zijn we eerst nog even naar het vaarschema van de rondvaartboten van de Weisse Flotte gaan kijken, want dat zouden we morgen graag doen. Freddy is in de vroege avond weer naar het kasteel gewandeld om nog wat foto's te nemen.

2 oktober

We hebben vanmorgen de wat rumoerige parkeerplaats aan het station ingeruild voor die aan de Schlossgarten waar we toch wel beter en veel rustiger stonden. Doordat het zo'n dikke mist was moesten we tot na de middag wachten om onze geplande vier meren boottocht te kunnen maken, om 15.00 uur was het zo ver en konden we het kasteel ook eens vanaf het water bekijken. 1h30 heeft die rondvaart geduurd, een beetje te lang naar ons gevoel, het was te eentonig. Nadien zijn we nog even naar de bakker geweest en door het schlosspark terug naar de mobilhome gewandeld.

Toen het kasteel 's avonds verlicht was is Freddy nogmaals foto's gaan nemen. Morgen rijden we weer een halte verder richting thuis want onze vakantie begint stilaan op z'n einde te lopen, we hebben nog vier te bezoeken plaatsen waar we hopelijk ook van genieten.

3 oktober

Wisten wij veel toen we vanmorgen ergens onderweg naar Ludwigslust voor de gesloten deuren van de Netto supermarkt stonden dat het vandaag Duitslands Nationale feestdag was, en dan nog wel een speciale, want het was vandaag juist 25 jaar geleden dat Oost en West Duitsland terug met elkaar herenigd werden. Dus zonder inkopen reden we dan maar verder, onderweg passeerden ons vele Trabantjes die van onder het stof werden gehaald voor deze feestdag. En dan te bedenken dat men daar vroeger voor op een wachtlijst moest staan om er één te kunnen aankopen. Toen we in Ludwigslust op de camperplaats bij het kasteel stonden hadden we een jeton nodig om de stroom aan te sluiten, die kon je bij het toeristenbureau verkrijgen maar was vanwege de feestdag ook gesloten, gelukkig scheen de zon volop zodat het zonnepaneel zijn werk kon doen. Later op de middag zijn we toch nog aan een jeton geraakt bij het café-taverne Sanddorn toen we daar een stuk sanddorntaart hebben gaan eten. De oranje bessen van de sanddorn (bij ons heet die duindoorn) zouden voor heel wat goed zijn, ze worden hier in Duitsland dan ook in heel wat producten verwerkt, en ik moet zeggen dat het niet slecht smaakt. Ludwigslust is een stadje met kleine huisjes in een aparte stijl, er is het kasteel met kasteeltuin, maar alles heeft er dringend een opknapbeurt nodig. Het kasteel is echt wel mooi maar zou er nog veel mooier uitzien met een likje verf, vooral de 18 vazen en de 40 beelden rond het dak hebben de zelfde grauwe kleur als de gevel, jammer.

4 oktober

Van Ludwigslust reden we verder naar Celle, onderweg daar naar toe zagen we ergens vlak voor een brug over de Elbe een bruin bord staan waar op vermeldt stond dat op die plaats de hereniging tussen oost en west Duitsland plaatsvond. Celle gelegen aan de Lüneburger heide is een héél mooi en gezellig stadje met prachtige kleurrijke vakwerkhuizen in een stijl die we nog niet eerder in Duitsland hadden gezien. Het was er ontzettend druk, er was een oktoberfeest en de winkels waren op deze zondag allemaal open, je kon er bij wijze van spreken bijna over de koppen lopen. En bedelaars die we hier zagen, je zou er over struikelen, meestal is dat eigen bevolking die niet meer rondkomen, maar dat geld voor alle steden in Duitsland. Na een wandeling door de altstadt zochten we de rust op in het kasteelpark en hebben er nog een wandelingetje rond het kasteel gemaakt, hier staan nog verschillende machtig grote en oude bomen met een stamomtrek om U tegen te zeggen, prachtig. Daarna wandelden we terug naar de mobilhome die op een grote mix parking stond die niet veel voorstelde, maar ze was wel gratis.

5 oktober

Nu zijn we toch al wel een heel eind opgeschoten, we zitten nu terug in de omgeving van ons eerste punt Rinteln, we hadden nu voor Hameln gekozen. Hameln is vooral bekend van het sprookje De rattenvanger van Hameln van de gebroeders Grimm. In het oude centrum kom je dan ook van alles tegen wat maar met ratten te maken heeft, zelfs tussen de klinkers in de straten of in de goten. Ondanks al dat ongedierte is het er heel gezellig en mooi. Er staan prachtige gebouwen zoals o.a. het Rattenfängerhaus, het Hochzeithaus en de Rattenkrug, een echt aan te raden stadje.

6 oktober

Onze laatste dag van deze vakantie. We hadden nog één bezienswaardigheid op ons programma staan, het Hermannsdenkmal. Dit kolossale monument van ruim 53 meter hoog staat in de omgeving van Hiddesen, zuid westelijk van Detmold. Het zou het hoogste monument van Duitsland zijn. Wie die Hermann was en waaraan hij dat enorme standbeeld had verdiend wisten we niet, maar na wat opzoekwerk kwamen we te weten dat dit monument verwijst naar de slag bij het Teutoburgerwoud en dat Hermann een van de eerste grondleggers was van een verenigd Germaans rijk. Hoe dan ook, het is prachtig en staat ook in een prachtige omgeving. In de nabijheid zijn er verschillende voorzieningen zoals een restaurant , taverne , picknickbanken , een informatiepunt , een souvenirshop , speeltuin, een kletterpark en een grote parking. En ook heel belangrijk een camperplaats die nog maar pas is aangelegd, aan het servicepunt wordt nog gewerkt.

Er overnachten hebben we niet meer gedaan, na ons bezoek aldaar ging het in één trek naar huis. heel onze reis hebben we vlot kunnen rijden, zelfs langs de grote steden zoals Hannover en Duisburg. Waar stonden we in een file... in Antwerpen natuurlijk vanaf de E 313 in Ranst tot voorbij de Kennedytunnel. Gelukkig moesten we er in Zwijndrecht af om de mobilhome te stallen. Rond 19h30 waren we terug thuis van een wel heel mooie en geslaagde vakantie.