"Ekspresja (z łaciny: exprimere) oznacza wyciągać z siebie samego. Różnego rodzaju rady, modlitwa, cisza nocna, różnorodność śpiewu, uprzejmość, kultura, apele - to tylko niektóre przykłady momentów kiedy mamy do czynienia z ekspresją. Poprzez ekspresję każda osoba objawia się sobie samej i innym. Odwołując się do poglądów nowożytnych filozofów i psychologa Goffmana, który w utworze "Człowiek w teatrze życia codziennego" uzasadnił i nakreślił współczesne znaczenie motywu "Teatru Mundi" możemy zauważyć iż aktorstwo i przywdziewanie masek jest zjawiskiem powszechnym w naszym społeczeństwie. Wydaje się więc że ćwiczenie się w ekspresji umożliwi kontrolowanie naszych zachowań - maskaradę, zmniejszy wpływ osobowości autorytarnych na życie i pozwoli wykształcić prawdziwe "ja". Dla wilczków jest więc to niesamowita okazja, aby poznawać siebie poprzez granie postaci z wyraźnie zaznaczonym charakterem - chodzi oczywiście o wykreowane przez R. Kiplinga zwierzęta z małym Mowglim na czele." Słowa klucze: Przestrzeń, Czas, Technika, Temat. Warunki techniczne - oświetlenie, scena, skrzynia ekspresji (rekwizyty, stroje, materiały), organizacja - sceny, przejścia, okrzyki. Szefowie korzystają z kursów oferowanych przez SHK "Zawisza" FSE, gdzie uczą się jak zgrać wszystkie te czynniki tak aby każdy element współgrał i tworzył zespolone przedstawienie. Swoją wiedzę stopniowo i w określonej ilości przekazują wilczkom pomagając im w ekspresji.
Teatr cieni - widowisko polegające na użycie cieni aktorów, rekwizytów, kukiełek, które są widoczne na rozwieszonym półprzezroczystym materiale. Może występować w kilku formach. Przykład:  Chińskie cienie - odmiana teatru lalek polegająca na animowaniu tzw. lalki cieniowej, wykonanej najczęściej z odpowiednio wyprawionej skóry, barwnie pomalowanej i umieszczonej za oświetlonym ekranem, na którym widzowie oglądają jej postać.  Czeskie cienie - odmiana teatru cieni w której do stworzenia aktorów, rekwizytów i scenerii używa się własnych rąk. Slajdy - seria zatrzymanych scen, zasłanianych przez plandekę, tropik. Aktorzy są unieruchomienie, cała ekspresja zawiera się w postawie wyraźnych gestach. Może im towarzyszyć komentarz, głos zza sceny. Całość można by ująć w kolarz/serię zdjęć.  Opowiadanie - Trudna forma. Narrator/narratorzy (zazwyczaj niewidoczni - głos zza sceny) opowiadając historię, w którą są wpisane dialogi, onomatopeje. Najważniejsza jest artykulacja sylab, głośna wymowa - odpowiednia gra głosem. Odmiana - one man show.  Kukiełki i pacynki - Przedstawienie za pomocą wykonanych kukiełek. Zaprezentować można wszystko, ważna rola głosu scenicznego i zgrania ruchów pacynek. Pacynki na patyku Kukiełki wykonane przy użyciu koszulki Sterowane za pomocą sznurka Makówki (głowy z maku) Na palce Wypada zaprezentować Konego, który pokazał ile uroku kryje w sobie ta sztuka:  Gra sceniczna - Jest to odtworzenie postaci utworu scenicznego zarówno w formie dramatycznej, komediowej, operowej, jak w konwencji teatralnej, czy filmowej: występuje podział na role, dialogi i komentarz narratora. Istotną rolę odgrywają tu stroje oraz maski zwierząt z księgi dżungli. Chór mówiony - chór, w którym występuje charakterystyczne dla opowiadania wzmocniona artykulacja i głośne odzewy. Prowadzony jest dialog, który musi sprawiać wrażenie płynności tzn. kwestie następują po sobie tak szybko, że wydaje się że aktorzy "wcinają się sobie nawzajem" w grę.  Taniec - zespół zjawisk ruchowych będący transformacją ruchów naturalnych, powstający pod wpływem bodźców emocjonalnych, zazwyczaj skoordynowany z muzyką. Istotne jest że może tu występować dialog bądź komentarz narratora. Odmianą jest balet.  Białe rękawiczki - technika w której używa się rękawiczek imitując postacie, pokazując napisy a wyraźnymi gestami prezentując akcję. Stosuje się często w połączeniu z narracją, gdyż jest to bardzo trudna forma ekspresji. Śpiew - Czynność polegająca na wytwarzaniu dźwięków o charakterze muzycznym za pomocą głosu. Każda osoba potrafiąca mówić potrafi też śpiewać, ponieważ śpiew pod wieloma względami jest jedynie formą przedłużonej mowy. Wyróżnia się śpiew utworów muzycznych z tekstem - śpiew sylabiczny, melizmatyczny - oraz pozbawiony cech mowy - wokaliza. Specjalnymi formami są poezja śpiewana, opera, diss, rap, można używać instrumenty (bazuje się głównie na tzw. przeszkadzajkach, bębenkach, grzechotkach), czy też wydawać dźwięki przypominające instrumenty - beatbox. Interaktywne przedstawienie - Forma oparta na grze scenicznej. 2-3 osoby są odpowiedzialne za wyciąganie osób z publiczności i wciągnięcie ich w grę. Chodzi o proste role jak np. martwy przedmiot, statysta wykonujący prostą czynność. Od doboru osób, ich wczucia się, kierowania grą zależy czy przedstawienie się uda. Forma ta jest o tyle ciekawa, gdyż kreuje atmosferę radości przeplatanej z niepewnością - kto będzie wybrany i jaką rolę mu się przypisze. Dolby surround - dosyć nowatorska forma ekspresji. Polega na rozstawieniu aktorów wokół sceny w systemie 5.1, tak aby sprawić na obecnych pośrodku widzach wrażenie otaczających ich postaci, świata akcji w którego centrum się znajdują. Zaleca się aby oglądający zamknęli oczy. Szefowie (Stare Wilki) zaprezentowali tą formę na WŁ w 2011 na ognisku poświęconemu Janowi Pawłowi II. |
