W latach 1919−21 mieszkańcy Dąbrówki Małej wzięli czynny udział w powstaniach śląskich[29] (jest im poświęcona tablica pamiątkowa w kościele parafialnym), a później w plebiscycie (63% głosowało za przynależnością do Polski). 18 sierpnia 1919 wieś została zdobyta przez grupę powstańców, którą dowodził Jan Żychoń (oddział wycofywał się z Ochojca). 20 sierpnia 1919 we wsi zjednoczyły się grupy bojowe Dąbrówki Małej i Bogucic. Tego samego dnia oddziały te zaatakowały niemieckie samoloty zwiadowcze (jeden z nich został zestrzelony i zniszczony). Dzień później powstańcy, pod naporem Grenzschutzu, musieli się wycofać w kierunku Sosnowca i Mysłowic. W 1920 w Dąbrówce Małej mieściło się dowództwo II powstania śląskiego. Od 6 maja 1921 w budynku probostwa rezydował m.in. Wojciech Korfanty (w dniach 7−9 maja prowadził tu rokowania w sprawie rozejmu ze stroną niemiecką, które nie doszły do skutku.
Na cmentarzu Parafialnym w Dąbrówce Małej przy ul. Le Ronda znajduje się wojenny grób zbiorowy mieszkańców Dąbrówki Małej, poległych w czasie powstań śląskich i II wojny światowej; jest to Pomnik Nieznanego Żołnierza Polskiego i Powstańca Śląskiego, przedstawiający orła zrywającego się do lotu; na pomniku znajdują się nazwiska poległych, wyryte na tablicy z czarnym, marmurowym krzyżem.