เรื่องราวดีๆจากศิษย์เก่า ที่นี่เราเปิดโอกาสให้ทุกคนเสมอ #มหาวิทยาลัยรังสิต
#ผมขอเขียนเรื่องนี้เพื่อตอบแทนคำขอบคุณกับโอกาสที่ยิ่งใหญ่จาก
ภาพนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน เป็นวันที่ผมเตรียมนำเสนอวิทยานิพนธ์เพื่อขอจบจากการเป็นนักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
ผมขอหมุนเข็มนาฬิกาของตัวเองย้อนกลับไปก่อนที่ผมจะได้มาเรียนสถาปัตยกรรม ที่มหาลัยรังสิต
ผมเป็นเด็กบ้านนอกคนนึงจากจังหวัดสงขลาที่เรียนจบในสาขาเทศนิคสถาปัตยกรรม (ระดับปวส.) ในตอนนั้นที่ผมจบใหม่ๆ ผมก็ได้รับข่าวว่า ทางกระทรวงการศึกษาของรัฐบาลได้ปิดหลักสูตรการเทียบโอนต่อเนื่อง (เด็ก ปวส. ยื่นเทียบโอนหน่วยกิตสอบเข้าในระดับ ป. ตรี) ช่างเป็นข่าวร้ายที่สุดเพราะมันทำลายฝันของผมที่จะสามารถขอทุนเข้าเรียนต่อในระดับ ป. ตรีได้
ข่าวร้ายดังกล่าวก็เกิดขึ้นจริงๆ มหาลัยรัฐบาลต่างพากันปิดการเข้ารับนักศึกษาจากระดับ ปวส.
"ลองไปหาที่เรียนที่ กทม. กัน" เสียงจากคุณพ่อตอนผมบอกเล่าความสิ้นหวังในวงกินข้าวมื้อค่ำหลังละหมาดมักริบ (ในตอนนั้นอินเตอร์เน็ตยังไม่แพร่หลายสำหรับเด็กบ้านนอกเลยหาข้อมูลลำบาก)
และแล้วอีกสองวันผมกับพ่อเดินทางด้วยรถไฟจากหาดใหญ่ขึ้นสู่ กทม. พร้อมด้วยกับข้าว เสื้อผ้า ที่คุณแม่จัดใส่กระเป๋ากระสอบหลากสี.....
ผมกับพ่อนั่งรถเมล์ รถสามล้อ เรือ เดินเท้า......ไปยังคณะสถาปัตยกรรมตามมหาลัยต่างๆ ที่ผมจดใส่มาในกระดาษหลายรายชื่อ....สุดท้ายก็สิ้นหวัง เพราะทุกมหาลัยให้คำตอบในทำนองเดียวกันว่า " ผลงานจาก portfolio ที่มายื่นเป็นผลงานที่ดีในระดับนึง แต่ด้วยทางมหาลัยปิดรับหลักสูตรดังกล่าวไปแล้ว ทางคณะจึงไม่สามารถพิจารณาเรื่องส่วนนี้ได้ครับ"
ผมจึงตัดสินใจมองดูที่มหาลัยเอกชนด้วยหวังว่าน่าจะยังไม่ขานรับกับนโยบายดังกล่าว ....เช่นเคยครับ ผมไปตามมหาลัยถึง 4 แห่งก็ได้คำตอบเหมือนเดิม
(ผมยังจำสีหน้าพ่อได้ดีเมื่อได้ยินคำตอบจากหลายมหาลัย)
เมื่อทุกอย่างหมดความหวังผมกับพ่อก็ตัดสินใจกลับบ้าน...แต่ด้วยกำหนดการณ์ของอัลลอฮฺที่กำหนดให้ผมมีอาชีพเป็นสถาปนิก ผมได้รับข่าวจากเพื่อนว่า ยังมีมหาลัยรังสิตอีกแห่งที่ยังเปิดรับเด็กจบ ปวส......ด้วยความตื่นเต้น ครั้งนี้ผมกับพ่อตัดสินใจเรียกแท็กซี่ตรงดิ่งไปยัง ทุ่งรังสิต.
ณ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาลัยรังสิต
ผมได้เจอกับ อ. สุวิชา และได้ยื่นเอกสารทั้งหมดให้ทางมหาลัยพิจารณา......พร้อมทั้งนำเสนอผลงานจาก Portfolio ซึ่งขณะนั้นก็ยังมีอาจารย์อีกหลายๆท่านเดินมาสอบถามถึงเรื่องราวความเป็นมาต่างๆ
#และแล้วความหวังของผมเป็นจริงจนได้.
ทางคณะฯ ยินดีรับผมเข้าศึกษาต่อ...โดยสามารถใช้รายวิชาเทียบโอนหน่วยกิตได้
ผมหันไปมองหน้าพ่อซึ่งสัมผัสได้ถึงความดีใจที่ลูกได้เรียนผสมกับความกังวลในเรื่องค่าใช้จ่ายของมหาลัยเอกชน.
หากวันนั้นผมยอมเดินตามระบบของรัฐบาลและไม่ได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่จากมหาลัยรังสิต วันนี้ผมคงไม่ได้เป็นสถาปนิกดั่งที่คุณพ่อของผมได้ตั้งความหวังเอาไว้
ขอบคุณคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาลัยรังสิต
ปล. มหาลัยรังสิต มีทุนให้สำหรับนักเรียนที่มีผลการเรียนดีเป็นจำนวนมากครับ
Cr. facebook Sunman Mukam
