Ryszard Otręba to jeden z z najwybitniejszych mistrzów współczesnej grafiki, długoletni profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i profesor wizytujący uczelnie artystyczne m. in. w Australii i USA. Artysta odniósł sukces potwierdzający rangę polskiej grafiki i jej znaczenia dla sztuki drugiej połowy XX wieku i czasów obecnych. Ryszard Otręba urodził się w 1932 roku w Suszczu koło Pszczyny. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie otrzymał dyplom w 1959 roku. W latach 1966-67 był stypendystą Pratt Institute w Nowym Yorku.

Pisząc o dokonaniach artysty, trzeba wspomnieć, że grafika artystyczna miała być kiedyś jego zajęciem ubocznym. Swoje studia w krakowskiej ASP zaczął w latach 50. na Wydziale Architektury Wnętrz, na którym potem był wykładowcą, pełniąc też przez jakiś czas funkcję prorektora.

Nie można mówić o polskiej grafice drugiej połowy XX wieku, o jej niezaprzeczalnym światowym sukcesie bez uwzględnienia dorobku tego artysty grafika.

Namacalnym potwierdzeniem tej opinii jest obecność jego prac w zbiorach tak prestiżowych instytucji, jak Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, Muzeum Wiktorii i Alberta oraz Tate Gallery w Londynie, Kolekcji Gulbenkiana w Lizbonie, National Museum of Modern Art w Tokio czy Muzeum Narodowym w Sztokholmie, o polskich galeriach i muzeach nie wspominając.

Na temat sztuki graficznej Ryszarda Otręby, w której osiągnął absolutne mistrzostwo, istnieje mnóstwo opracowań. Ich autorzy często podkreślają związek tej twórczości z tragicznymi doświadczeniami artysty z dzieciństwa, które przypadło na lata wojny. Wydaje się, że to rzeczywiście jeden z najważniejszych kluczy do odczytania dorobku Ryszarda Otręby. Nie jest to opowieść wprost odnosząca się do tamtych okrutnych czasów. Artysta przemawia bowiem do nas językiem abstrakcji – zwięzłym, czasem wręcz ascetycznym, przemyślanym w każdym detalu, kompozycyjnie perfekcyjnym. Swoje przeżycia zamyka w wysmakowanej estetycznie formie, pozbawionej metafory i narracyjnej figuracji, tak charakterystycznej dla tzw. krakowskiej szkoły grafiki.

Dodać należy, że oryginalność twórczości artysty polega także na zastosowaniu niezmiernie rzadkiej i trudnej techniki gipsorytu, którą sam po swojemu dopracował, zyskując niemały rozgłos. Dość wspomnieć, że w wydawanych za granicą podręcznikach dla grafików technika ta prezentowana jest jako „metoda Otręby”.