พรรณไม้ของโรงเรียน

สรุปลักษณะของไพล

ชื่อพื้นเมือง ไพล

รหัสพรรณไม้ ๗-๔๕๒๕๐-๐๐๑-๐๑๘

สภาพนิเวศน์ อยู่บนบก กลางแจ้ง

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ลักษณะวิสัย พืชล้มลุก ทรงพุ่มรูปวงรี ความสูง ๐.๘ -๑.๕๐ เมตร ความกว้างทรงพุ่ม ๐.๒๔ เมตร

พืชบก ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้า เปลือกสีเขียวผิวเรียบ ไม่มียาง ใบเดี่ยวสีเขียว แผ่นใบกว้าง ๑.๕-๒.๕ ซม.

ยาว ๑๒.๕-๑๔ ซม. เรียงสลับแผ่นใบรูปลิ่มแคบ ปลายใบแหลม โคนใบมน ขอบใบเรียบ ดอกช่อ ก้านดอกยาว แทงดอกออกมาจากเหง้าใต้ดิน ลักษณะค่อนข้างเรียวยาวแต่ป่องตรงกลาง ใบประดับสีเขียวอมม่วงเรียงติดกันแน่น กลีบดอกสีขาวนวลแทรกออกจากจากใบประดับ โคนกลีบดอกเชื่อมติดดันเป็นหลอด

ไพล ใบใช้ประกอบอาหารทำซุปหน่อไม้ ช่อดอกใช้ต้มจิ้มกับน้ำพริก ใช้เป็นยารักษาโรคคือ ดอกช่วยขับโลหิตและกำจัดของเสีย ลำต้นช่วยแก้ธาตุ แก้อาเจียนและช่วยแก้ปวดฟัน แก้อาการปวดท้อง ปวดบิด ท้องเสียและถ่ายเป็นเลือด นำมาขัดผิวได้ เหง้ามีน้ำมันหอมระเหย นำมาสกัดเพื่อใช้ในวงการความงาม ผสมในเครื่องสำอางต่างๆ เนื่องจากช่วยบำรุงผิว ทำให้ผิวนุ่มชุ่มชื่น และสามารถนำมาผลิตเป็นยากำจัดศัตรูพืชเพราะช่วยไล่ และฆ่าแมลง น้ำมันหอมระเหยจากไพลสามารถนำมาผสมกับแอลกอฮอล์ นำมาทาผิวเพื่อกันยุง