Мы помним

Сэрца героя

Ніхто і ніколі не ведаў, як страшна

Глядзець у лясы, дзе блакіт не відаць

Ад чорнага дыму, ад чорнага смоку,

У якім не магчыма ніколі ўзыскаць.

У якім кожны шаг, як апошні ўздых,

Але гэта ўсё не для іх…

У кожнага з іх вялікае сэрца,

Якім бароняць яны наша жыццё.

Ніхто з іх агню не баіцца -

Яны ўсе баяцца за наша жыццё,

Каб жылі мы мірна ў вечным пакоі,

Там, дзе буслы ўзлятаюць

У белы блакіт, дзе заўсёды цяпло,

Каб нам ніколі не пагражалі,

А наша бяспека была вышэй усяго.

Калишук Бронислав

Выпускник Дивинской средней школы