Мы помним
Сэрца героя
Ніхто і ніколі не ведаў, як страшна
Глядзець у лясы, дзе блакіт не відаць
Ад чорнага дыму, ад чорнага смоку,
У якім не магчыма ніколі ўзыскаць.
У якім кожны шаг, як апошні ўздых,
Але гэта ўсё не для іх…
У кожнага з іх вялікае сэрца,
Якім бароняць яны наша жыццё.
Ніхто з іх агню не баіцца -
Яны ўсе баяцца за наша жыццё,
Каб жылі мы мірна ў вечным пакоі,
Там, дзе буслы ўзлятаюць
У белы блакіт, дзе заўсёды цяпло,
Каб нам ніколі не пагражалі,
А наша бяспека была вышэй усяго.
Калишук Бронислав
Выпускник Дивинской средней школы