Dat kan toch niet waar zijn? 

Zwemouders zijn meer tevreden, maar de communicatie kan nog steeds beter is de kop boven het artikel in de ZwembadBranche van april 2018. Vaak is er aan de ene kant de ouder die zo ontzettend graag wil dat het kind leert zwemmen en aan de andere kant de lesgever die het kind zo graag wil leren zwemmen. En toch is de relatie niet altijd fijn.

Voor ouders geldt hetzelfde. Meestal gaan ouders naar een andere zwemles aanbieder, omdat zij zich niet serieus genomen voelen; zich niet gehoord voelen.Er niet op fijne wijze met ze “gecommuniceerd wordt”. Het komt weinig voor dat ze het niet eens zijn met inhoud en aanpak.Niet zo heel veel ouders maken een bewuste keuze voor een diplomalijn of voor een visie van een zwemles aanbieder.

Ze gaan meestal naar een bad dat dichtbij is of waar een vriendin haar kinderen ook zwemles hebben. Waar het prettig gaat voor kind en ouder.Vaak hoor ik bij kwaliteitstrajecten in zwembaden de zin “jij kent onze ouders niet”. Dat klopt. Maar ongeveer zijn alle ouders gemiddeld hetzelfde

Laatst was ik op een verjaardag en een van de aanwezige moeders vroeg aan mij advies.

Haar dochtertje had les met zwem schijfjes om in het ondiepe en ging in het diepe oefenen zonder. En de lesgever had 10 leerlingen in het diepe. De moeder was zo bang dat het fout zou gang. Ze vroeg een gesprekje aan met de lesgever. Maar die wapperde alles weg en zij verstond heus haar vak wel.

Begrijpen ouders en zwembad elkaar.Ik denk soms van niet. Er is maar 1 belang dat is het belang van het kind. Toch rijden ouders en zwembad elkaar vaak in de wielen. Heb je al bedacht hoe je deze relatie zou kunnen starten>

Wat is fijn bij een relatie die soms enkele jaren duurt of soms 4 a 5 jaar met broertjes en zusjes die allemaal leren zwemmen. Je kunt veel fijne relaties naast elkaar hebben. 

Wat is fijn?

Bedenk voor de zwemlessen in jouw accommodatie

Misschien een kind “een ietsje minder graag willen leren zwemmen”?

Laat dat ene “aparte” kind niet leidend zijn in je aanpak. Vanzelfsprekend mag je gedrag van een kind afkeuren, maar keur het kind niet af. Het kind is afhankelijk van jou! Dat geldt ook voor jouw relatie met de ouder. Ouders doen het anders dan jij het doet of als jij zou willen dat ze het doen. Maar keur daarbij de ouders niet af. 

Heb je “vooral bijzondere kinderen en lastige ouders”?  Vraag je dan af of dit geen onzin is. Het zou wel makkelijker zijn, want dan ligt het aan het kind en de ouders en niet aan jou als lesgever/ accommodatie en “dat kan toch  niet waar zijn”?