สาระสำคัญ

การเคลื่อนที่ของน้ำในพืชเป็นไปตามความแตกต่างของชลศักย์พืชจะลำเลียงน้ำและธาตุอาหารต่างๆ จากดินทางเซลล์ขนรากแล้วลำเลียงผ่านชั้นคอร์เทกซ์เข้าสู่ไซเล็มในชั้นสตีล ซึ่งเป็นการลำเลียงน้ำ ในแนวระนาบ และลำเลียงไปยังส่วนต่างๆ ของพืชในแนวดิ่งทางไซเล็ม ในภาวะปกติการลำเลียงน้ำจากรากสู่ยอดของพืชอาศัยแรงดึงจากการคายน้ำ ร่วมกับแรงโคฮีชัน แรงแอดฮีชัน แต่ในภาวะที่ บรรยากาศมีความชื้นสัมพัทธ์สูงมากจนไม่สามารถเกิดการคายน้ำได้ตามปกติและมีปริมาณน้ำในดินมากเพียงพอ การลำเลียงน้ำจะอาศัยความดันราก ซึ่งอาจทำให้เกิดปรากฏการณ์กัตเตชัน

พืชมีการแลกเปลี่ยนแก๊สและการคายน้ำผ่านทางปากใบเป็นส่วนใหญ่ ปากใบพบได้ที่ใบและลำต้นอ่อน เมื่อความชื้นสัมพัทธ์ในอากาศภายนอกต่ำกว่าความชื้นสัมพัทธ์ภายในใบ ทำให้ไอน้ำภายในใบแพร่ออกมาทางรูปากใบ เรียกว่า การคายน้ำ โดยมีหลายปัจจัยที่มีผลต่อการคายน้ำของพืช เช่น ความชื้นสัมพัทธ์ ลม อุณหภูมิ ปริมาณน้ำในดิน ความเข้มแสง

พืชแต่ละชนิดต้องการธาตุอาหารที่ต่างกันทั้งชนิดและปริมาณ พืชได้รับธาตุอาหารจากดินผ่านทางรากแล้วเคลื่อนที่ไปยังส่วนต่างๆ ของพืชพร้อมกับการลำเลียงน้ำในไซเล็ม ความรู้เกี่ยวกับสมบัติของธาตุอาหารที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของพืชสามารถนำมาใช้ประโยชน์ในการปลูกพืชในสารละลายธาตุอาหาร

อาหารที่ได้จากกระบวนการสังเคราะห์ด้วยแสงจากแหล่งสร้าง จะถูกเปลี่ยนแปลงเป็นซูโครส และลำเลียงผ่านทางโฟลเอ็มโดยอาศัยกลไกการลำเลียงอาหารในพืชซึ่งเกี่ยวข้องกับความแตกต่างของความดันในซีฟทิวบ์เมมเบอร์ระหว่างบริเวณแหล่งสร้างและแหล่งรับ