σεισμογράφος

Ο σεισμογράφος υποδεικνύει την κατεύθυνση του επίκεντρου του σεισμού.

Ο πρώτος σεισμογράφος δημιουργήθηκε το 132 από τον Ζανγκ Χενγκ στην Κίνα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το φορτίο του σεισμογράφου είναι τοποθετημένο σε μια ελατηριωτή ανάρτηση, η οποία παραμένει ακίνητη κατά τη διάρκεια ενός σεισμού, ενώ το υπόλοιπο όργανο (σώμα, στήριγμα) κινείται. Ορισμένοι σεισμογράφοι είναι ευαίσθητοι στις οριζόντιες κινήσεις ενώ άλλοι είναι ευαίσθητοι στις κάθετες. Τα κύματα καταγράφονται στη χαρτοταινία. Υπάρχουν ηλεκτρονικοί σεισμογράφοι (χωρίς χαρτοταινία) που εγγράφουν τα μεγέθη των σεισμών σε συσκευές αποθήκευσης.

Οι πρώτοι σύγχρονοι σεισμογράφοι ήταν μηχανικοί.[3] Το 1906, ο Ρώσος πρίγκιπας Μπόρις Γκολίτσιν δημιούργησε τον πρώτο ηλεκτρομαγνητικό σεισμογράφο, βασισμένος στο φαινόμενο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής.[3] Σε ένα τέτοιο σεισμογράφο, στο φορτίο προσαρτάται ένα πηνίο επαγωγής όπου όταν η θήκη κυλάει, κινείται σε σχέση με τους μαγνήτες που είναι στερεωμένοι πάνω του.[3]

Η ταχεία ανάπτυξη της μικροηλεκτρονικής και της κβαντικής οπτικής οδηγεί στην εμφάνιση σοβαρών ανταγωνιστών για τους παραδοσιακούς μηχανικούς σεισμογράφους στη φασματική περιοχή μέσης και υψηλής συχνότητας.