ภาษาที่ใช้มีระดับในการใช้ หนังสือเรียนบางเล่ม แบ่งภาษาออกเป็น 3 ระดับ โดยเพิ่มภาษากึ่งทางการ แต่ในหนังสือนี้แบ่งเป็น 2 ระดับ คือ การใช้ภาษาที่เป็นทางการ และไม่เป็นทางการ

1. ภาษาที่เป็นทางการ

ภาษาทางการ หมายถึง ภาษาที่ใช้อย่างเป็นทางการ มีลักษณะเป็นแบบพิธี ถูกต้องตามแบบแผนของภาษาเขียน มีทั้งเสียงเคร่งขรึม จริงจัง อาจเรียกว่าภาษาแบบแผนก็ได้ ภาษาทางการ มักใช้ในการเขียนหนังสือราชการ การกล่าวรายงาน คำกล่าวเปิดงาน การแสดงสุนทรพจน์ การเขียนตำราวิชาการ และการบันทึกรายงานการประชุม เป็นต้น

2. ภาษาไม่เป็นทางการ

          ภาษาไม่เป็นทางการ หมายถึง ภาษาที่ใช้ถ้อยคำง่าย ๆ น้ำเสียงเป็นกันเองไม่เคร่งเครียดแสดงความใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างผู้ส่งสารและผู้รับสารอาจเรียกว่าภาษาปากก็ได้

ภาษาไม่เป็นทางการ อาจจำแนกเป็นภาษากลุ่มย่อย ๆ ได้อีกหลายกลุ่ม เช่น ภาษาถิ่น ภาษาแสลง ภาษาตลาด ฯลฯ ใช้ในการสนทนาระหว่างสมาชิกในครอบครัว คนสนิทคุ้นเคย ใช้เขียนบันทึกส่วนตัว และงานเขียนที่ต้องการแสดงความเป็นกันเองกับผู้อ่าน เป็นต้น

สำหรับการเลือกใช้ภาษาแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการจะต้องพิจารณาให้เหมาะสมกับองค์ประกอบต่าง ๆ ดังนี้

2.1 วัตถุประสงค์  จะต้องพิจารณาว่า งานเขียนนั้นนำไปใช้ เพื่ออะไร

2.2  สถานการณ์ในต่างสถานการณ์  ผู้เขียนจะใช้ระดับภาษาที่ต่างกัน

เช่น  เชิญเพื่อน “เชิญทานอาหารได้แล้ว” เชิญผู้ใหญ่ “ขอเชิญรับประทานอาหารได้แล้วครับ” ผู้เรียนสามารถนำไปใช้ได้อย่างเหมาะสมกับวัตถุประสงค์และสถานการณ์