ประเพณีวันเข้าพรรษา

ที่มาของวันเข้าพรรษานี้ มาจากพุทธบัญญัติที่ประกาศให้สงฆ์อยู่จำพรรษาเป็นเวลา ๓ เดือนในช่วงฤดูฝน เนื่องมาในสมัยนั้นยังไม่มีประกาศให้ภิกษุอยู่จำพรรษา ปรากฏว่ามีภิกษุกลุ่มฉัพพัคคีย์ได้พาบริวารจำนวน ๑,๕๐๐ รูปเที่ยวเดินทางไปยังที่ต่างๆ ในช่วงฤดูฝนซึ่งเป็นฤดูเพาะปลูก ได้เหยียบย่ำข้าวกล้าในนาเสียหาย จนเกิดเสียงติเตียนในหมู่ชาวบ้าน และล่วงรู้ไปถึงองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงทรงประกาศให้มีการประชุมสงฆ์ ไต่ถามข้อเท็จจริง แล้วทรงบัญญัติให้ภิกษุอยู่จำพรรษาในฤดูฝนเป็นเวลา ๓ เดือนเพื่อหลีกให้พ้นฤดูเพาะปลูกไปก่อน

หากจำเป็น สงฆ์สามารถไปค้างคืนที่อื่นๆ คราวละไม่เกิน ๗ วัน จะไม่ถือว่าอาบัติ โดยยกเว้นให้แก่ เหตุทั้ง ๔ คือ

๑. ภิกษุ ภิกษุณี สิกขามานา สามเณร สามเณรี จะครบบวช หรือบิดามารดาป่วย สามารถกลับไปพยาบาลดูแลได้

๒. ไปยับยั้งภิกษุ ภิกษุณี สิกขามานา สามเณร สามเณรีที่อยากสึก ไม่ให้สึก

๓. เดินทางด้วยกิจของสงฆ์

๔. เดินทางไปร่วมบำเพ็ญบุญตามกิจนิมนต์

ที่มา : https://sites.google.com/site/prapheniphakhxisan5721161021/prapheni-wan-khea-phrrsa