อาชีพชุมชน กลุ่มทอพรมอเนกประสงค์
นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 เกิดภาวะเศรษฐกิจเริ่มถดถอย ชาวบ้านแปลงสี่ – แม่พืช จึงได้เริ่มคิดที่จะรวมตัวกัน และได้เริ่มรวมตัวกันเพื่อถนอมอาหาร โดยการใช้วัตถุดิบที่มีในท้องถิ่น เช่น น้ำพริกต่าง ๆ ไข่เค็ม กระยาสารท สามารถจำหน่ายได้ แต่ได้กำไรไม่ดีเท่าที่ควร และรับทำอาหารในงานเลี้ยงต่าง ๆ แต่ก็ยังได้กำไรน้อยไม่คุ้มค่าเหนื่อยของสมาชิก จึงได้ริเริ่มการทำถั่วคั่วทราย แต่ก็มีปัญหาด้านการจัดหาวัตถุดิบที่มีในท้องถิ่น มีเป็นฤดูกาล แต่ความต้องการของตลาดมากกว่า ทำให้ผลผลิตมีไม่เพียงพอ จึงทำให้กลุ่มแตกไม่สามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ได้ ประกอบกับสภาพของหมู่บ้านนั้น ก็ตั้งตามแนวยาวขนานกับลำคลองและถนนสายคลองลานอุ้มผาง ซึ่งยาวประมาณ 4 กิโลเมตรทำให้ยากต่อการประชาสัมพันธ์และการรวมตัวกัน ทำให้ประธานกลุ่มและสมาชิกที่เหลือเริ่มมองหา กิจกรรมตัวใหม่ให้แก่กลุ่ม และเมื่อปี พ.ศ. 2546 กลุ่มแม่บ้านแปลงสี่แม่พืช ได้เดินทางไปศึกษาดูงานกลุ่มทอพรมเช็ดเท้า กลุ่มแม่บ้านคลองปลาสร้อย ตำบลปางตาไว อำเภอปางศิลาทอง จังหวัดกำแพงเพชร จึงได้เริ่มต้นการทำพรมเช็ดเท้าขึ้น โดยครั้งแรก ๆ ส่งขายให้กับพ่อค้าคนกลาง ทำให้ได้กำไรน้อย จึงคิดแก้ไขปัญหาโดยการเข้าจดทะเบียนกับ ศูนย์สินค้า หนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์(OTOP) งานพัฒนาชุมชนอำเภอคลองลาน และได้เริ่มนำสินค้าออกจำหน่ายตามงานแสดงสินค้า ในท้องถิ่น ระดับตำบล ระดับอำเภอ ระดับจังหวัด ระดับภูมิภาคและในระดับประเทศตามลำดับ ทำให้มีกำไรเพิ่มมากขึ้น ในปี พ.ศ. 2547
กลุ่มแม่บ้านแปลงสี่-แม่พืช ได้รับประกาศนียบัตร จากการคัดสรรเป็นผลิตภัณฑ์ ระดับ 4 ดาว ตามโครงการคัดสรรสุดยอดหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ไทย ปี พ.ศ.2547 (OTOP Product Champion) เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 2547 ทำให้ผลิตภัณฑ์เริ่มมีชื่อเสียงและคุณภาพมากขึ้นและได้รับรองมาตรฐาน จากสำนักมาตรฐาน'ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมรับรองคุณภาพ ของกลุ่มทอพรมเช็ดเท้าบ้าน แปลงสี่-แม่พืช เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2547 เริ่มมองหารูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ที่ใช้วัสดุ และอุปกรณ์การผลิตที่ใกล้เคียงกัน โดยปรับปรุงพัฒนารูปแบบ บรรจุภัณฑ์ ขนาด ความหลากหลายของการใช้งาน มาตรฐานของการผลิต เช่น ผ้าปูนั่ง ผ้าปูพื้น ผ้าปูนอน ผ้าพรมเช็ดเท้าทอยกดอก และถักเปลญวน โดยมีการรับสมัครสมาชิกเพื่อเป็นการขยายฐานสมาชิกเพิ่มและ ให้สมาชิกมารับงานไปผลิตที่บ้านของตนและนำมารวมกันเพื่อจัดจำหน่าย ในปี พ.ศ. 2549 กลุ่มแม่บ้านแปลงสี่-แม่พืชได้ส่งสินค้าของกลุ่มเข้าประกวด จนได้รับรองจากสำนักงานมาตรฐานอุตสาหกรรม ประเภทเปลญวน เมื่อวันที่ 13 กันยายน 2549 และได้ส่งสินค้า ไปจำหน่ายยังหน่วยงาน องค์กร ศูนย์ผลิตภัณฑ์ชุมชน ซึ่งทำให้สินค้าที่กลุ่มผลิตได้เริ่มไม่เพียงพอต่อการจัดจำหน่าย ทำให้กลุ่มแม่บ้านฯ เริ่มคิดหาทางแก้ปัญหาด้วยการกระจายงานผลิตสิค้า ไปยังกลุ่มแม่บ้าน ในหมูใกล้เคียงให้ช่วยผลิต เป็นการกระจายรายได้สู่ชุมชนหมู่อื่น ๆ ไปในตัว นอกจากนี้ยังได้ถ่ายทอดความรู้ให้กับนักเรียนโรงเรียนบ้านแปลงสี่ เพื่อให้นักเรียนเกิดแรงบันดาลใจ ทักษะ ความรู้ เพื่อเป็นแนวทางใน การประกอบอาชีพในยามว่าง หรือในอนาคต เพราะทางโรงเรียนได้บรรจุการ ทำผลิตภัณฑ์พรมเช็ดเท้า ของกลุ่มแม่บ้านแปลงสี่-แม่พืช เข้าเป็นหลักสูตรท้องถิ่น โดยได้รับงบประมาณจากองค์การบริหารส่วนตำบลคลองลานพัฒนา โดยให้การสนับสนุนโครงการพรมเช็ดเท้าอเนกประสงค์
