Het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie, ook wel bekend als Vaticanum II, werd van 11 oktober 1962 tot 8 december 1965 gehouden, en is bekend geworden als de kerkvergadering van het 'aggiornamento': het ‘bij de tijd brengen’ (moderniseren) van de Katholieke Kerk.
Een groot deel van haar geschiedenis voor het tweede Vaticaans Concilie, had de Kerk een negatieve visie op seksualiteit. Dit was het gevolg van een eerder negatieve visie op het lichaam. Het lichaam was bijna een bijkomstig onderdeel van de menselijke natuur.
Met ‘natuur’ gebruikt de Kerk een verwarrend begrip. Natuur verwijst in de eerste plaats naar de fysische of biologische natuur. Maar de Kerk gebruikt het begrip vaker zoals het in de filosofie wordt gebruikt. De natuur van iets slaat dan op de eigenheid, de aard, het typische, het wezenlijke, het logische. In ons taalgebruik kan je dat terugvinden in het woord ‘natuurlijk’.
In de visie van de kerk was eeuwenlang de geest belangrijker dan het lichaam en werd geïdealiseerd. Het lichaam is vergankelijk, de geest leeft eeuwig. Mensen moesten in de eerste plaats begeleid worden in hun geestelijke ontwikkeling: het verstandelijk vermogen en het spiritueel vermogen. Zo goed mogelijk de menselijke natuur respecteren betekende vooral geestelijke ontwikkeling (rationeel en spiritueel) en ver weg blijven van alle gedrag dat werd ingegeven door lichamelijke -dierlijke- impulsen.
Seksualiteit die werd gemotiveerd door lichamelijke lustgevoelens was taboe. De waardigheid van de mens werd hierdoor aangetast. Voor Vaticanum II werd het bekeken als een 'noodzakelijk kwaad' dat maar kon worden toegestaan in bepaalde gevallen.
kinderen verwekken (vruchtbaarheid behoort nu eenmaal tot de menselijke natuur)
huwelijksplicht (in de huwelijksbeloften verklaar je als christen open te staan voor het ouderschap, je verklaart dus eigenlijk ook dat je open staat voor seksuele betrekkingen met je huwelijkspartner)
vermijden van overspel
Wat verstaat de Kerk vooral onder het woord natuur?
Waarom bestond er voor Vaticanum II een negatieve visie op seksualiteit?
Welke redenen waren voor Vaticanum II voldoende reden om toch seks te hebben?