สโลแกนบ้านดงยาง

ถิ่นเกษตรและอินทรีย์ ของดีจากกลุ่มแม่บ้าน

ประวัติบ้านดงยางหมู่ที่11

ประวัติความเป็นมา

บ้านดงยาง หมู่ที่ ๑๑ ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2456 โดยมีชาวบ้านอพยพมา 2 กลุ่ม คือ มาจากอำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี และมาจากบ้านสงเปือย อำเภอคำเขื่อนแก้ว จังหวัดยโสธรในปัจจุบัน เนื่องจากภูมิประเทศเป็นที่ราบ สภาพป่าอุดมสมบูรณ์ เหมาะแก่การทำเกษตรกรรม มีต้นยางขึ้นเป็นจำนวนมาก และมีสัตว์ป่านานาชนิด เช่น เก้ง ละมั่ง กวาง เม่น ฟาน อีเห็น กระต่ายป่า รวมทั้งสุนัขจิ้งจอก ตามหนองน้ำโดยรอบมีป่าอุดมสมบูรณ์มาก ปลูกข้าวก็ให้ผลผลิตสูง ทำให้ชาวบ้านอพยพเข้ามาเรื่อย ๆ ต่อมาจึงได้ตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านดงยาง”

บ้านดงยาง ในอดีตเป็นพื้นที่ป่าหนาทึบ มีพรรณไม้นานาชนิดอย่างอุดมสมบูรณ์ เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าและแมลงนานาชนิด ตลอดจนธัญพืชที่ขึ้นตามป่าไม้ ต้นไม้ใหญ่ที่สำคัญบริเวณแห่งนี้ ได้แก่ ต้นยางนา การอพยพครั้งแรกประมาณ ๓๐๐ ปี ที่ผ่านมาได้มีราษฎรอพยพมาตามลุ่มน้ำชี ได้มาตั้งอยู่ในที่ดอนสูงจากน้ำท่วม ราษฎรส่วนใหญ่อพยพมาจากอำเภอม่วงสามสิบ และบ้านสงเปือย ซึ่งตามแต่เดิมเป็นอาณาจักร เจนละ เรียกว่าเมืองเตย เดินทางตามลุ่มน้ำชีมาพบป่ายางใหญ่ขนาดเก้าคนโอบ จึงกำหนดบริเวณนี้เป็น บือพาน (หลักบ้าน) ซึ่งบ้านดงยางเป็นเส้นทางผ่านของคนจากเขื่องใน-คำเขื่อนแก้ว เป็นเส้นทางตรวจราชการแผ่นดินของเจ้าเมืองจากดอนมดแดง-หนองบัวลำภูและเมืองฟ้าหยาด จากการสอบถามผู้สูงอายุทราบว่าบ้านดงยาง ได้ก่อตั้งก่อนทุกหมู่บ้านในละแวกเดียวกัน จึงคาดว่าจะมีอายุมากกว่า ๓๐๐ ปี เมื่อประมาณ ๑๐๐ ป ที่ผ่านมาชาวบ้านประสบปัญหาโจรผู้ร้ายชุกชุมปล้นและขโมยวัว ควาย ฆ่าชำแหละ เมื่อติดตามมาก็มักจะพบแต่ขี้วัว- ควาย หนังและหัวเขา จึงมีคนบางคนเรียกว่าบ้านดงยางขี้วัว ปัญหาของโจรผู้ร้ายทำให้ประชาชนบางส่วนต้องอพยพจากหมู่บ้านไปรวมกับบ้านดอนผึ้ง และบางส่วนย้ายถิ่นฐานไปอยู่หนองบัวลำภู ส่วนผู้ที่ไม่ย้ายออกจากหมู่บ้านจะไปร่วมกิจกรรมทางศาสนากับชาวบ้านดอนผึ้ง วัดจึงร้าง แต่ชาวบ้านบางส่วนก็ยังคงอาศัยอยู่บริเวณดงยางใหญ่ เมื่อปัญหาโจรผู้ร้ายเบาบางลง ชาวบ้านที่ย้ายไปอยู่ที่อื่นจึงกลับมาอยู่ในที่เดิมของตนเองจะเห็นได้ว่าที่ดินของชาวบ้านดอนผึ้งจะปะปนอยู่กับชาวบ้านดงยาง ต่อมาทางราชการจึงได้จดทะเบียนเป็นหมู่บ้านดงยาง ในสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี โดยมีนายณรงค์ ทัชมาชรี เป็นนายอำเภอมหาชนะชัย แต่งตั้ง นายบัว ทองพรม เป็นผู้ใหญ่บ้านคนแรก และมีผู้ปกครองสืบต่อกันมา