Diocles
Diocles
Embedded Files
Caio Apuleio Diocles foi un deportista hispano moi importante e prestixioso na Antiga Roma debido ao seu traballo como auriga. Foi un aunténtico ídolo de masas grazas á súa carreira e aos seus triunfos no circo. Unha traxectoria que lle deu honor, gloria e riquezas.
Existen dous epitafios (do latín epitaphium, e á súa vez do grego epitáfios, composto de duas voces gregas epi, sobre, y taphos, tumba, e decir inscripción posta sobre unha tumba) acerca del, probablemente escritos polos seus fans ou polos seus dous fillos, mais non se coñece nada acerca del antes de comezar a traballar como auriga, xa que probablemente proviñera dunha familia de clase baixa (os aurigas eran normalmente persoas de baixa categoría social).
Comenzou a competir no ano 122 d.C., con 18 anos e retirouse cando tiña 42.
Imaxen de dominio público. Wikimedia Commons
Durante todo o tempo no que traballou como auriga, competiu en 4.257 carreiras e gañou 1.462 delas.
Ao largo da súa carreira Diocles defendeu as factiones vermella, verde, branca e azul antes de retirarse.
A pesar de que houbo outros aurigas que foron tan bos e famosos coma Diocles, o seu mérito débese a que foi o único que gañou unha gran cantidade de carreiras pero non morreu en ningunha delas. Houbo outros aurigas como Crescens, quen tamén foi moi importante, mais morreu nunha carreira con 22 anos.
Aínda que sabemos que Diocles non morreu nunha carreira de cabalos, non se sabe nada sobre a súa morte.
O primeiro epitafio mostra simplemente unha crónica deportiva acerca de Diocles.
C(aivs) Appv]LEIVS DIOCLES AGITATOR FACTIONIS RVSSATAE /
[nati]ONE HISPANVS LVSITANVS ANNORUM XXXXII MENS(ivm) VII D(iervm) XXIII /
[pri]MVM AGITAVIT IN FACTIONE ALB(ata) ACILIO AVIOLA ET CORNELIO PANSA CON(n)S(vlibvs) /
[primv]M VICIT IN FACTIONE EADEM M(anio) ACILIO GLABRIONE C(aio) BELLICIO TORQVATO CON(n)S(vlibvs) /
[item p]RIMVM AGITAVIT IN FACTIONE PRASINA TORQUATO ASPRENATE II ET ANNIO LIBONE CO(n)S(vlibvs) PRIMVM VICIT /
[in faction]E RVSSATA LAENATE PONTIANO ET ANTONIO RVFINO CO(n)S(vlibvs) SVMMA QVADRIGA AGITAVIT ANNIS XXIIII
Cayo Apuleio Diocles, auriga da facción roxa,
de nación hispano lusitano, con 42 anos, 7 meses e 23 días.
Correu por primeira vez na facción blanca, sendo cónsules Acilio Aviola e Cornelio Pansa (122 d.C.).
Venceu por primeira vez na misma facción sendo cónsules Manio Acilio Glabrión e Cayo Belicio Torcuato (124 d.C.).
Correu por primera vez na facción verde sendo cónsules Torcuato Asprenate por segunda vez e Anio Libón (128 d.C.).
Gañou por primeira vez na facción roxa sendo cónsules Lenas Ponciano e Antonio Rufino (131 d.C.), conduciu cuádrigas (durante) 24 anos.
O segundo epitafio, escrito na súa tumba, di o seguinte:
C(AIO) APPVLEIO DIOCLI
AGITATORI PRIMO FACT(IONE)
RVSSAT(O) NATIONE HISPANO
FORTVNAE PRIMIGENIAE
D(onVm) D(edit)
C(aius) APPVLEIVS NYMPHIDIANVS
ET NYMPHYDIA FILII.
Para Apuleio Diocles
auriga da facción
roxa de nación Hispano
en honor a FORTUNAE PRIMIGENIAE
a cal lle fixeron votos
os seus fillos Apuleio Nimfidiano
e Nimfidia.
Gloria Victis
Gloria Victis
Anima vagula blandula
hospes comesque corporis...
Seguro que vos soan estes versos atribuídos ao emperador Hadriano e recollidos posteriormente nesa colección de biografías imperiais que é a Historia Augusta (De vita Hadriani, XXV). Así comezaba tamén o libro de Margarite Yourcenar "Memorias de Adriano".
Con estas palabras o auriga Hermeros, pai de Aulo, o protagonista da nosa historia, vai introducindo ao seu fillo no mundo da poesía mentres prepara os seus cabalos para a carreira. É entón cando recibe a visita do seu amigo e venerado Diocles, o máis reputado auriga do Mundo Antigo, de que se di que competiu en 4.257 carreiras e obtivo a victoria en 1.462 ocasións.
Trala carreira, onde morre Hermeros nun desgrazado accidente, un naufragia, Aulo promete non seguir nunca os pasos do seu pai, pero o destino é caprichoso e as circunstancias e o talento natural do noso heroe iránno encamiñando pouco a pouco a unha carreira de gloria que o levará ata o Coliseo, aínda que para iso teñamos que esperar aos seguintes volumes da serie.
Ademais dos espectáculos públicos, as páxinas desta obra ofrecen unha interesante visión doutros aspectos do mundo romano, como a vivenda ou as clases sociais, ben representadas na familia de Caio Gratio Nigrino, coa esposa deste como implacable uxor, como ben poderá comprobar o propio Aulo.
A fiabilidade histórica da que falamos está aderezada, iso si, coas licenzas propias do xénero de aventuras, no que non podía faltar o gran clásico fío argumental do chico-conoce-chica. En resume, unha amena e emocionante lectura que nos deixa con gañas de máis.
"Los hijos de Apolo"
"Los hijos de Apolo"
Este é o título do primeiro volume. Con guión de Juanra Fernández, debuxo de Mateo Guerrero e color de Javi Montes.
O escenario do mellor peplum, un debuxo fantástico onde destaca a composición harmónica. Unha serie prometedora. Pasaron doce anos do fatídico día que viu morrer ao pai de Aelio no medio dunha carreira de carros. Ese día, o rapaz fíxose unha promesa: que non sufriría o mesmo destino. Pero o destino reparte as cartas a vontade ...
Guste ou non, Aelio herdou o talento do seu pai para entender os cabalos e manexar as súas rendas. Ese talento levaráo ao Coliseo romano. Todo para honrar a quen lle deu a vida. En memoria dos derrotados.
Sinatura: 82-c FER glo
Nº de rexistro: 19644
"El precio de la derrota"
"El precio de la derrota"
Este é o segundo volume da saga "Gloria Victis", firmado, como o anterior, por Juanra Fernández (guión), Mateo Guerrero (debuxo) e Javi Montes (color).
Aelio, convertido nun home, volve pisar a area que viu morrer ao seu pai. Alí revive inevitablemente os recordos que cambiaron a súa vida, á vez que se intensifican os seus sentimentos amorosos cara á fermosa Fabia. Os cabalos son agora a súa única familia, e sobre un carro convértese no gran auriga que foi o seu pai. En liña co episodio anterior, cunha reconstrución histórica máis que digna, podemos asomarnos ao mundo das relacións entre dominus (mellor dito, domina) et servi, dos gladiadores e aurigas profesionais, da relixión e dos ritos funerarios.
Temos ademais unha escena de carreiras de carros que nos recorda, como non, á da película Ben-Hur, aínda que cun final diferente, que deixa as espadas en alto para a seguinte entrega, na que se vislumbran os xogos de Narbo (actual Narbona, no sur de Francia), a cita previa para a gran competición no circo máximo de Roma...
Sinatura: 82-c FER glo
Nº de rexistro: 19282
"Némesis"
"Némesis"
Este é o tercerio volume.
A sombra de Nemésis acompaña a Aelio na súa cabalgata hacia o norte. Alí, lonxe da terra que o viu nacer, deberá levar a cabo a carreira máis perigosa da súa exisatencia. Só así podrá devolverlle ao seu nome toda a gloria e cumplir a súa venganza.
Sinatura: 82-c FER glo
Nº de rexistro: 22019
"Ludi Romani"
"Ludi Romani"
Este é o cuarto volume.
A venganza convertiuse na única razón de existir para Aelio. Cegado polo odio, recorreu unha longa viaxe durante a cal, cada amencer, despértase coa necesidade de volver a encontrarse fronte a fronte con Víctor. E como resultado do seu desexo de sangue e da súa incesable búsqueda, será en Roma onde se produza por fin ese ansioso e violento reencontro.
Sinatura: 82-c FER glo
Nº de rexistro: 22020
Report abuse