08.07.16 - Waarom deze aandoeningen meer zijn dan modeziekten
Waarom deze aandoeningen meer zijn dan modeziekten
"Quest" is één van die populaire wetenschappelijke bladen die het goed doen op de lezersmarkt. Er bestaat ook "Quest Psychologie" en hierover wil ik het hebben. Mijn oog viel op een pagina ‘modeziekten’. Het is een term die ook in de medische vakliteratuur gebruikt wordt. Nieuwsgierig las ik verder.
En jawel hoor, eens te meer ging het over aandoeningen zoals prikkelbare darm, RSI, whiplash, chemische overgevoeligheid en chronische Lyme. Wat deze ziekten gemeen hebben, is een scala van klachten en een gemis aan ‘aantoonbare lichamelijke mankementen'.
Alleen al de toonzetting geeft een idee van hoe de journaliste erover denkt. Ze haalt er Barsky en Borus bij, twee psychiaters die tussen 1966 en 1999 met publicaties over functioneel somatische stoornissen de publiekspers haalden, en die deze aandoeningen kaderen als functioneel somatische syndromen met een psychosomatische achtergrond.
‘Iemand die ziek is heeft een andere beleving van zijn lichamelijke gesteldheid dan een gezond iemand.' Ligt dat niet voor de hand dan ? Verder vertelt de redacteur van dienst dat ‘personen met veel klachten zich ook meer en meer als patiënt gaan gedragen, ze gaan minder werken, ze gaan naar de fysiotherapie enz.‘
Om tenslotte Barsky en Borus nog maar eens uit de kast te halen want het is allemaal gebaseerd op stress. ‘Als je niet lekker in je vel zit ben je gevoeliger voor klachten'. En zo kan een klacht waar iedereen wel eens last van heeft uitgroeien tot een aandoening waarin de mensen zich ernstig beperkt voelen, zo simpel is het. Soms wordt er dan wel eens een verklaring voor de aandoening gevonden zoals bij MS maar meestal sterven deze aandoeningen een stille dood. Héhé.
Deze "Quest" journaliste is aanhangster van het stilaan verouderde en weerlegde evangelie van Barsky en Borus. Andere bronnen dan deze twee heeft ze maar niet geraadpleegd. Hoe minder men weet, hoe meer men kan beweren en hoe meer men overtuigd is dat wat men vertelt, de waarheid is. Maar erger is dat deze beweringen een groot publiek bereiken. Zij nemen dit oordeel over. Mensen met klachten worden niet meer serieus genomen want het is toch allemaal ‘ingebeeld'.
Het zou me niet verwonderen dat de schrijfster nog jong is en nog geen belangrijke fysieke problemen meegemaakt heeft. Indien ze zich wat meer in de fysieke achtergronden zou verdiepen, zou ze merken dat het allemaal niet zo simpel is.
Over CVS weet ik dat in Amerika de NIH begrepen heeft dat deze ziekte toch wel een ernstig probleem is en daarom gaat deze prestigieuze overheidsinstelling nu op brede schaal het onderzoek dienaangaande steunen.
Deze aandoeningen modeziekte noemen die vanzelf weer verdwijnen, is wel heel snel door de bocht gaan. Deze aandoeningen ‘modelziekten' noemen zou een betere ingangspoort zijn, wat dan garant staat voor zaken die nog onderzocht moeten worden.
Ik hoop dat men ooit afstapt van het uitgangspunt dat mensen met veel klachten het zich allemaal maar inbeelden en alleen maar uit zijn op aandacht vragen of profiteren.
Ik maak dagelijks mee hoe een dergelijk klachtenpatroon inhakt op de levenskwaliteit van mensen waarbij ze dan ook weinig steun krijgen van hun omgeving. Om die reden kon ik het niet laten te reageren op een flutartikel dat toch wel veel impact kan hebben op het brede publiek, en op heel wat collega's.
Dr. Anne-Marie Uyttersprot
Bron: MediQuality
